Subskrybuj nas na Youtube
PROBLEM: Przedsiębiorcy, którzy posiadają w firmach odbiorniki RTV, właściwie w każdej chwili mogą się spodziewać kontroli. Podczas nich sprawdza się, czy jest wypełniany obowiązek rejestracji odbiorników, a w przypadku gdy są one już zarejestrowane – weryfikuje się, czy są uiszczane opłaty abonamentowe. O tym, że kontrolerzy pojawiają się w firmach, świadczy m.in. duża liczba spraw, jakie trafiają w ostatnim okresie do sądów administracyjnych.
1. CZY WYPOŻYCZANIE ODBIORNIKÓW W HOTELU ZWALNIA Z REJESTRACJI?
W naszym hotelu świadczymy dla gości usługę wypożyczania odbiorników na czas ich pobytu. Odbywa się na podstawie podpisywanej przez nich karty „Wypożyczenie odbiornika TV” stanowiącej potwierdzenie zawarcia umowy przekazania odbiornika TV do używania. Odbiorniki nie są wyposażone w odpowiednie kable umożliwiające ich uruchomienie oraz odbiór programu telewizyjnego. Kable te są wypożyczane wraz z pilotem i odbiornikiem TV. Czy w tej sytuacji odbiorniki te podlegają obowiązkowi rejestracji?
Tak, podlegają takiemu obowiązkowi. Przedsiębiorcy bardzo często powołują się na art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy z 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1204 ze zm.; dalej: u.o.a.), zgodnie z którym obowiązkowi rejestracji nie podlegają odbiorniki radiofoniczne i telewizyjne przeznaczone przez przedsiębiorcę wyłącznie do sprzedaży lub przekazania osobom trzecim do używania na podstawie umów, jeżeli czynności te należą do przedmiotu działalności gospodarczej danego przedsiębiorcy.
Z orzecznictwa jednak wynika, że ww. przepis nie ma zastosowania do usług hotelowych. Przedmiotem umowy o świadczenie usług hotelarskich nie jest bowiem sprzedaż lub przekazywanie do używania odbiorników radiofonicznych lub telewizyjnych. Sądy stoją na stanowisku, że odbiorniki telewizyjne stanowią element wyposażenia pokoi hotelowych i są wraz z innym sprzętem udostępniane do dyspozycji osób wynajmujących te pomieszczenia. Korzystając z usługi hotelowej, nie zawiera się odrębnej umowy dotyczącej korzystania z odbiorników RTV (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 października 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 2635/15, LEX nr 2178254). Ponadto z załącznika nr 1 (lp. 17 i lp. 28 pkt 1, 2) rozporządzenia ministra gospodarki i pracy z 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 22, poz. 169 ze zm.), wynika nałożony na właściciela hotelu obowiązek posiadania instalacji umożliwiającej odbiór programów radiowych i telewizyjnych w każdym pokoju (por. wyrok NSA z 14 lipca 2015 r., sygn. akt II GSK 1309/14).
W omawianej sprawie istotny jest wyrok NSA z 10 grudnia 2014 r. (sygn. akt II GSK 1631/13), w którym wyjaśniono, że dopóki odbiorniki znajdują się w magazynie hotelowym, aby w przyszłości wyposażyć w nie pokoje, są to odbiorniki przeznaczone przez przedsiębiorcę wyłącznie do przekazania osobom trzecim do używania na podstawie umów (np. hotelowych) w rozumieniu art. 5 ust. 2 pkt 3 u.o.a. Jednak gdy zostały już one zainstalowane w pokojach, to utraciły w ten sposób status odbiorników przeznaczonych do przekazania, lecz po prostu już, co do samej zasady, zostały przekazane do używania przez osoby trzecie, przede wszystkim gości hotelowych.
Z kolei w wyroku z 11 maja 2016 r. (sygn. akt II GSK 2835/14) NSA stwierdził, że usługi hotelarskie, czyli krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie w obrębie obiektu usług z tym związanych (art. 3 pkt 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 187 ze zm.) – to udostępnianie na podstawie umowy o usługi hotelowe osobom trzecim do używania nieruchomości, a nie ruchomości, jakimi są odbiorniki radiofoniczne i telewizyjne. Przedmiot działalności wymienionej w dziale 55 Polskiej Klasyfikacji Działalności Gospodarczej nie obejmuje wynajmu lub leasingowania odbiorników radiofonicznych lub telewizyjnych.
WAŻNE
Przedmiotem umowy o świadczenie usług hotelarskich nie jest sprzedaż lub przekazywanie do używania odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych. Odbiorniki telewizyjne stanowią element wyposażenia pokoi hotelowych i są wraz z innym sprzętem udostępniane do dyspozycji osób wynajmujących te pokoje.
2. JAKIE SĄ SKUTKI WŁĄCZENIA TELEWIZORÓW NA SKLEPOWEJ EKSPOZYCJI?
Prowadzę sklep RTV. W ramach ekspozycji są włączone dwa odbiorniki telewizyjne. Czy muszę dokonać ich rejestracji?
Tak, gdyż zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 3 u.o.a. obowiązkowi rejestracji nie podlegają odbiorniki radiofoniczne i telewizyjne przeznaczone przez przedsiębiorcę wyłącznie do sprzedaży lub przekazania osobom trzecim do używania na podstawie umów, jeżeli czynności te należą do przedmiotu działalności gospodarczej danego przedsiębiorcy. W przepisie tym jest mowa o przeznaczeniu wyłącznie do sprzedaży. Zatem dwa odbiorniki z ekspozycji tego warunku nie będą spełniały. Pogląd ten potwierdza wyrok NSA z 20 grudnia 2016 r. (sygn. akt II GSK 1216/15).
W orzeczeniu tym NSA stwierdził, że odbiorniki znajdujące się u sprzedawcy w sklepie z oznaczeniem ceny lub w magazynie niewątpliwie spełniają przesłankę przeznaczenia wyłącznie do sprzedaży. Tę przesłankę będą również spełniały odbiorniki znajdujące się w serwisie sprzedawcy, jeżeli po naprawie serwisowej znów będą podlegały sprzedaży. Jednak przesłanka ta nie zostanie spełniona, jeżeli sprzedawca np. zorganizuje możliwość oglądania transmisji jakiegoś wydarzenia lub pozwoli serwisantowi na korzystanie przez jakiś czas z naprawianego odbiornika. W tym przypadku, pomimo przeznaczenia do sprzedaży, zabraknie elementu wyłączności przeznaczenia do sprzedaży. Zdaniem NSA to samo należy też odnieść do drugiej z przesłanek z art. 5 ust. 2 pkt 3 u.o.a. Jeżeli bowiem jakiś przedsiębiorca prowadzi wynajem (wypożyczalnię) sprzętu elektronicznego, w tym odbiorników RTV, lub jest leasingodawcą, to dopóki odbiorniki te stoją na półkach w lokalu przeznaczonym do obsługi klientów lub w magazynie, to nie podlegają obowiązkowi rejestracji w celu ponoszenia opłat abonamentowych. Natomiast jeśli taki odbiornik jest wykorzystywany do umożliwiania czy to pracownikom takiego podmiotu, czy też jego potencjalnym klientom bezumownego używania danego odbiornika w zwykłym zakresie, to – nawet gdy taki odbiornik za jakiś czas zostanie wypożyczony lub wyleasingowany – i w tym przypadku brak jest przesłanki wyłącznego przeznaczenia do przekazania osobom trzecim do używania.
3. KTO ZGŁASZA ODBIORNIK RADIOWY ZAINSTALOWANY W POJEŹDZIE?
Prowadzę firmę przewozową. Wyleasingowałem cztery samochody. Kto powinien zarejestrować odbiorniki radiowe zamontowane w pojazdach – leasingodawca czy leasingobiorca?
Rejestracji powinien dokonać leasingobiorca jako posiadacz (dysponent) samochodów, a tym samym zamontowanych w nich radioodbiorników. Ważne jest też to, że w powyższej sytuacji nie ma zastosowania art. 5 ust. 2 pkt 3 u.o.a., gdyż odbiorniki nie były przeznaczone przez leasingodawcę wyłącznie do sprzedaży lub przekazania osobom trzecim do używania na podstawie kontraktów cywilnoprawnych. Umowa leasingu dotyczyła pojazdu, a nie radioodbiorników. Ponadto czynności sprzedaży lub przekazania osobom trzecim do używania odbiorników na podstawie umów nie należą do przedmiotu działalności gospodarczej stron umowy leasingu (por. wyrok WSA w Warszawie z 17 października 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 983/16).
Zwolnienie od rejestracji odbiorników radiowych zawarte w art. 5 ust. 2 pkt 3 u.o.a. nie ma także zastosowania wobec przedsiębiorcy, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie najmu samochodów osobowych (por. wyrok WSA w Warszawie z 5 listopada 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 1292/15).
4. CZY PRACODAWCA ODPOWIADA ZA ODBIORNIKI BĘDĄCE WŁASNOŚCIĄ PRACOWNIKA?
Jestem właścicielem salonu fryzjerskiego. Po kontroli zostałem obciążony opłatą za korzystanie z niezarejestrowanych odbiorników radiowych. Uważam, że niesłusznie, gdyż nie jestem właścicielem odbiorników – stanowią one własność pracownic. Czy mam rację?
Nie. Sądy z reguły stoją na stanowisku, że w sytuacji używania prywatnego odbiornika radiowego lub telewizyjnego przez pracownika w miejscu pracy odpowiedzialność za brak jego rejestracji ponosi pracodawca, czyli w tym przypadku właściciel salonu fryzjerskiego (tak wynika z wyroku WSA w Warszawie z 22 grudnia 2014 r., sygn. akt VI SA/Wa 1050/14). Pracodawca, by uniknąć opłat, powinien zakazać pracownicom używania niezarejestrowanych odbiorników. Może też zobowiązać pracowników do rejestracji prywatnego odbiornika na pracownicze dane osobowe i adres firmy oraz do wnoszenia opłat.
5. JAKIE OBOWIĄZKI WIĄŻĄ SIĘ ZE ZWIĘKSZENIEM LICZBY ODBIORNIKÓW?
Właściciel pensjonatu zarejestrował 13 odbiorników RTV. Nadano mu indywidualny numer identyfikacyjny użytkownika i terminowo uiszczał z tego tytułu opłaty. Po kilku miesiącach zakupił dodatkowo 10 odbiorników. Niestety pracownik firmy nie zgłosił tego faktu. Po kontroli dyrektor COF nałożył na przedsiębiorcę obowiązek rejestracji 10 używanych odbiorników telewizyjnych oraz ustalił opłatę za ich używanie bez rejestracji. Czy uzyskanie indywidualnego numeru identyfikacyjnego użytkownika i uiszczanie opłaty za część posiadanych odbiorników, bez dokonania stosownej zmiany co do ich liczby, jest wystarczające dla przyjęcia, że przedsiębiorca zrealizował ustawowe obowiązki?
Samo nadanie indywidualnego numeru identyfikacyjnego użytkownika nie stanowi dowodu rejestracji tych odbiorników, które są użytkowane przez przedsiębiorcę już po pierwotnym zgłoszeniu rejestracji odbiorników. Tak orzekł WSA w Warszawie w wyroku z 20 listopada 2015 r. (sygn. akt VI SA/Wa 1562/15). W orzeczeniu tym sąd wyjaśnił ponadto, że przepisy u.o.a., jak i rozporządzenie ministra administracji i cyfryzacji z 17 grudnia 2013 r. w sprawie warunków i trybu rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1676; dalej: r.s.w.t.r.o.) wyraźnie mówią, iż dokonanie rejestracji używanych odbiorników RTV jest czynnością konieczną dla wykonania obowiązków nałożonych na abonenta. Wskazuje na to wprost treść art. 5 ust. 3 u.o.a. w związku z art. 7 ust. 6 u.o.a. W przepisach tych mówi się o używaniu niezarejestrowanego odbiornika. W świetle par. 2 r.s.w.t.r.o. rejestracji odbiorników telewizyjnych i radiofonicznych dokonuje operator wyznaczony w rozumieniu ustawy z 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1113 ze zm.; dalej: u.p.p.), na podstawie zgłoszenia podmiotu posiadającego odbiorniki. Zgłoszenia dokonuje się w terminie 14 dni od wejścia w posiadanie odbiorników. W opisywanej sprawie przedsiębiorca dokupił 10 odbiorników telewizyjnych i nie złożył w placówce operatora publicznego zgłoszenia zmiany danych (którego wzór określa załącznik nr 1 do r.s.w.t.r.o.). W formularzu tym znajdują się rubryki określające liczbę odbiorników, w tym radiofonicznych oraz telewizyjnych. Dopiero dokonanie zmiany danych dotyczących liczby odbiorników oznacza formalnie rejestrację dodatkowych odbiorników.
Odpowiedzialność za sprawy organizacyjne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ponosi przedsiębiorca i na nim spoczywa obowiązek zarejestrowania wszystkich używanych w pensjonacie odbiorników. Wszelkie nieprawidłowości w tym zakresie są ryzykiem podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w kontrolowanym obiekcie (por. wyrok WSA w Warszawie z 8 września 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 601/16).
WAŻNE
Opłatę abonamentową uiszcza się z góry do 25. dnia miesiąca, za który opłata jest należna. Może być ona uiszczona z góry za cały rok albo za wybrane miesiące.
6. CZY ZALEGŁOŚCI W OPŁATACH SIĘ DZIEDZICZY?
Odziedziczyłam hotel po ciotce. Okazało się, że znajdujące się w nim odbiorniki nie były zarejestrowane i nie uiszczano abonamentu, za co nałożono kary. Czy odpowiadam za te długi?
Nie, gdyż opłaty abonamentowe mają charakter obowiązków publicznoprawnych, a te z zasady nie podlegają dziedziczeniu. Pogląd ten potwierdza wyrok WSA w Warszawie z 9 października 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 434/15, w którym sąd stwierdził, że do spadku nie należą majątkowe prawa i obowiązki o charakterze publicznoprawnym.
7. JAKI JEST OKRES PRZEDAWNIENIA OPŁATY?
Przez kilka lat nie uiszczałem opłat abonamentowych za zarejestrowane odbiorniki, jednak trzy lata temu zacząłem regularnie płacić. Mimo to wszczęto wobec mnie postępowanie egzekucyjne za te nieuiszczone przed laty opłaty. Wydaje mi się, że płatność tej daniny się przedawniła. Jaki jest okres przedawnienia opłat abonamentowych?
Opłata ta przedawnia się po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin jej płatności. Do opłat za abonament ma bowiem zastosowanie ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201; dalej: o.p.). Jak wyjaśnił WSA w Poznaniu w wyroku z 23 czerwca 2016 r. (sygn. akt I SA/Po 485/16), art. 2 o.p. regulujący zakres jej stosowania przewiduje w par. 2, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III o.p. stosuje się również do opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne organy niż podatkowe. Zatem przepis ten ma zastosowanie do opłat abonamentowych, gdyż brak jest przepisów odrębnych stanowiących inaczej. Poznański sąd administracyjny wskazał, że opłata ta ma przy tym niewątpliwie charakter przymusowy i bezzwrotny, a jej wysokość i obowiązek uiszczenia wynikają wprost z przepisów ustawy. Wobec powyższego należy uznać, że opłata z tytułu rejestracji odbiornika radiowego lub telewizyjnego (abonamentu RTV) stanowi opłatę, o której mowa w art. 2 par. 2 o.p., a to oznacza, iż ma do niej zastosowanie art. 70 par. 1 o.p. stanowiący, że opłata ta przedawnia się po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin jej płatności (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 9 czerwca 2016 r., sygn. akt III SA/Wr 1177/15).
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 16 marca 2010 r. (sygn. akt K 24/08, Dz.U. nr 48, poz. 285), uznał, że ustalanie wysokości należnego abonamentu czy to w drodze samoobliczenia (gdy abonent sam ustala kwotę, którą powinien uiścić na rachunek Centrum Obsługi Finansowej za jeden albo kilka miesięcy), czy też w trybie pozaprocesowym przez kierownika COF – jest czynnością materialno-techniczną dotyczącą obowiązku wynikającego wprost z przepisu prawa, a zatem tryb decyzyjny nie jest konieczny. W tej sytuacji brak decyzji administracyjnej nie stanowi przeszkody w przeprowadzeniu egzekucji administracyjnej abonamentu. Trybunał wyjaśnił, że z u.o.a. wynika zarówno wysokość należności z tytułu abonamentu, jak i termin płatności. Innymi słowy stwierdzenie, że użytkownik zarejestrowanego odbiornika zalega z zapłatą abonamentu, pozwala na ustalenie kwoty zaległości i naliczenie stosownych odsetek podatkowych.
WAŻNE
Zaległe opłaty abonamentowe dochodzone są w trybie określonym ustawą z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 599 ze zm.).
8. CZY O ZAMIARZE KONTROLI POCZTA MUSI UPRZEDZIĆ?
Prowadzę hotel. Pracownicy Centrum Obsługi Finansowej Poczty Polskiej dokonali kontroli rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych. O zamiarze przeprowadzenia kontroli nie zostałem powiadomiony wcześniej. Czy w zakresie kontroli stosuje się regulacje ustawy o swobodzie działalności gospodarczej?
Nie, ponieważ kontrola dokonywana przez Centrum Obsługi Finansowej Poczty Polskiej nie polega na weryfikacji sposobu prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę. Podobnie na ten temat wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 grudnia 2016 r. (sygn. akt II GSK 933/15). W orzeczeniu NSA podkreślił, że sprawdzenie wykonywania obowiązku rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych nie jest kontrolą działalności gospodarczej, o jakiej mowa w art. 77 ust. 1 w związku z art. 2 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1829 ze zm.; dalej: u.s.d.g.). Kontrola ta dotyczy bowiem przestrzegania obowiązku rejestracji odbiorników RTV, który jest nałożony na każdego, kto użytkuje taki odbiornik, niezależnie od tego, czy jest on wykorzystywany w działalności gospodarczej, czy też służy do użytku osobistego. Zdaniem NSA obowiązek wnoszenia opłat abonamentowych został w u.o.a. powiązany z obowiązkiem rejestracji odbiorników i ta konstrukcja umożliwia określenie kręgu podmiotów zobowiązanych. Sąd podkreślił, że u.o.a. jest adresowana do wszystkich podmiotów, które posiadają i używają odbiorniki telewizyjne lub radiofoniczne, a obowiązek ich rejestracji, który ma umożliwić zidentyfikowanie zobowiązanych do wnoszenia opłaty abonamentowej, podobnie jak sama opłata, ma charakter powszechny i dotyczy wszystkich podmiotów. Należy zatem uznać, że przepisy u.o.a. zawierają uregulowania odrębne w stosunku do regulacji u.s.d.g., dotyczące kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy w odniesieniu do kontroli wykonywania obowiązku rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych oraz obowiązku uiszczania opłaty abonamentowej, a w konsekwencji do kontroli w tym zakresie nie stosuje się przepisów u.s.d.g. (por. wyrok NSA z 9 kwietnia 2013 r., sygn. akt II GSK 92/12).
Kontrola dokonywana jest na podstawie upoważnienia. Przedsiębiorca może zweryfikować, czy kontroler je posiada. Wzór upoważnienia określono w rozporządzeniu ministra administracji i cyfryzacji z 10 września 2013 r. w sprawie kontroli wykonywania obowiązków związanych z opłatami abonamentowymi (Dz.U. z 2013 r. poz. 1140).
9. CZY PRZEDSIĘBIORCA MUSI BYĆ OBECNY W CZASIE CZYNNOŚCI KONTROLNYCH?
Przedsiębiorca jest właścicielem sieci klubów fitness. W jednym z nich przeprowadzona została kontrola dotycząca rejestracji odbiorników RTV i uiszczania z tego tytułu opłat. W czasie tych czynności przedsiębiorca nie był obecny. Kontrolerzy ustalili liczbę odbiorników w klubach fitness na podstawie oświadczenia menedżera, którego zastali w czasie kontroli. On też podpisał protokół. Czy takie działania kontrolerów są zgodne z prawem?
Tak, czynności te są zgodne z prawem. Po pierwsze, przepisy u.o.a. nie przewidują wymogu uczestniczenia przedsiębiorcy (lub jego pełnomocnika) w trakcie czynności kontrolnych. Po drugie, prawidłowe jest oparcie ustaleń kontroli na oświadczeniu pracownika przebywającego w kontrolowanym obiekcie. Po trzecie, ważność protokołu nie jest uzależniona od podpisu przez przedsiębiorcę względnie osobę przez niego upoważnioną. Oznacza to, że w kontroli może brać udział każda osoba zatrudniona w firmie, zorientowana w jej funkcjonowaniu. Dlatego oświadczenie menedżera czy innego pracownika stanowi pełnowartościowe źródło dowodowe, na podstawie którego dokonano ustaleń faktycznych sprawy. Wówczas podpis takiej osoby na protokole kontroli należy uznać za potwierdzający fakt, że brała ona udział w kontroli. Pogląd powyższy potwierdza wyrok WSA w Warszawie z 8 grudnia 2016 r. (sygn. akt VI SA/Wa 1130/16). Dopiero gdy powstaną wątpliwości w zakresie ustalenia stanu faktycznego na podstawie oświadczeń pracownika (np. co do faktycznej liczby odbiorników), zachodzi ewentualna konieczność przesłuchania tych osób w charakterze świadków lub stron (tak stwierdzono m.in. w wyroku WSA w Olsztynie z 26 marca 2008 r., sygn. akt II SA/Ol 1140/07).
Wielokrotnie w orzecznictwie wskazuje się, że obecność pracownika na terenie kontrolowanego obiektu stwarzała domniemanie, iż jest to osoba czynna w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 97 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459). W myśl tego przepisu osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługiwania publiczności poczytuje się w razie wątpliwości za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa (wyrok WSA w Warszawie z 27 lipca 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 95/16).
Przedsiębiorca uiszcza opłatę i karę za każdy odbiornik
Jak informuje Poczta Polska, wszystkie jednostki centralne, przedsiębiorstwa, instytucje, podmioty prowadzące działalność gospodarczą zobowiązane są do wnoszenia opłaty abonamentowej za każdy posiadany odbiornik telewizyjny i radiofoniczny, w tym również za odbiorniki w samochodach służbowych.
Ta sama zasada dotyczy opłaty karnej nakładanej w przypadku, gdy kontrola wykaże, że przedsiębiorca korzysta z niezarejestrowanych odbiorników RTV. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 8 kwietnia 2014 r. (sygn. akt VI SA/Wa 3469/13), sankcja za posiadanie niezgłoszonych odbiorników RTV wynosi trzydziestokrotność miesięcznej opłaty abonamentowej – i jest naliczana za każdy z nich.
W 2017 r. opłata abonamentowa za 1 miesiąc wynosi:
● za radioodbiornik - 7,00 zł (jeżeli abonent każdego miesiąca uiszcza opłatę, to opłata za okres 12 miesięcy wyniesie 84,00 zł),
● za odbiornik telewizyjny lub telewizyjny i radiofoniczny - 22,70 zł (jeżeli abonent każdego miesiąca uiszcza opłatę, to opłata za okres 12 miesięcy wyniesie 272,40 zł).
W razie opóźnienia w uiszczaniu opłaty abonamentowej naliczane są odsetki w wysokości jak dla zaległości podatkowych w rozumieniu ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. W 2017 roku odsetki za zwłokę zaległości podatkowych w stosunku rocznym wynoszą 8 proc. (M.P. z 2016 r. poz. 20).
WAŻNE
Poczta Polska może bez zapowiedzi kontrolować, czy firmy mają zarejestrowane odbiorniki telewizyjne lub radiowe. Do tych kontroli nie stosuje się ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
10. CZY KONTROLERZY MUSZĄ SPRAWDZIĆ SPRAWNOŚĆ KAŻDEGO ODBIORNIKA?
Kontrolerzy podczas kontroli ośrodka wczasowego stwierdzili działanie wszystkich odbiorników znajdujących się w domkach letniskowych. Osobiście tego faktu nie sprawdzili, przyjęli to na podstawie oświadczenia recepcjonistki. Czy to dopuszczalne?
Tak, w orzecznictwie przyjmuje się, że ustalenia, czy odbiorniki znajdują się w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu, można dokonać w drodze bezpośredniego sprawdzenia tej okoliczności lub ewentualnie w drodze oświadczenia osoby uczestniczącej w kontroli. Zarówno jeden, jak i drugi sposób ustalenia jest dopuszczalny, jednak informacja o tym fakcie musi się znaleźć w protokole z kontroli podpisanym przez kontrolujących i przez osobę uczestniczącą w kontroli (por. wyrok WSA w Warszawie z 17 października 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 1086/16). Ponadto w dotychczasowym orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że wynajęcie pokoi przez gości hotelowych przekonuje nie tylko do braku możliwości przeprowadzenia kontroli odbiorników co do ich sprawności technicznej, lecz także do stanowiska, iż telewizory te były sprawne technicznie – pokoje te były przecież wynajęte. Doświadczenie życiowe wskazuje bowiem, że w ramach działalności hotelarskiej co do zasady wynajmuje się pokoje ze sprawnymi telewizorami. Nie jest możliwe, aby telewizory w wynajmowanych pokojach były niesprawne technicznie – tak m.in. stwierdził NSA w wyroku z 12 marca 2015 r. (sygn. akt II GSK 208/14).
