Od dziś możliwe jest powierzenie zarówno polskiemu, jak i zagranicznemu przedsiębiorcy spoza sektora bankowego, zawierania i zmieniania umów rachunków bankowych, nawet jeśli działa on w formie spółki cywilnej.
Outsourcerom wolno podpisywać i zmieniać umowy kredytowe i umowy pożyczek, także z konsumentami. Mogą również przyjmować spłaty należności i wpłaty na rachunki prowadzone przez inne instytucje finansowe. Co więcej, zewnętrzne wobec banków firmy będą mogły wydawać karty płatnicze, a nawet windykować należności banku, czy niszczyć archiwalne akta.
To wszystko wymagać będzie ujawnienia outsoucerom informacji stanowiących tajemnicę bankową. Dlatego instytucja finansowa, podpisująca umowę z przedsiębiorcą, powinna ogłaszać w sposób ogólnie dostępny informacje o swoim kooperancie. Również jeśli do banku zgłosi się jego klient, powinien on bezpłatnie uzyskać niezbędne informacje na temat outsourcera.
Ułatwieniem dla banków jest też rezygnacja ustawodawcy z obowiązku zawiadamiania Komisji Nadzoru Finansowego o zamiarze zawarcia umowy outsourcingu. W to miejsce wchodzi wymóg prowadzenia przez bank ewidencji takich umów. Dalsze zlecanie outsourcingu bankowego jest ograniczone, ale nie zawsze będzie musiała o tym wiedzieć KNF.
Problemem dla osób korzystających z usług bankowych za pośrednictwem firm zewnętrznych może się okazać to, że umowy outsourcingu nie są uregulowane w kodeksie cywilnym. Zgodnie z nowymi przepisami umowy takie muszą być pisemne, a ich podstawą może być również prawo obce. Dla klientów może to oznaczać utrudnienia w dochodzeniu ewentualnych roszczeń od banku.
Podstawa prawna
Ustawa z 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz ustawy o kredycie konsumenckim (Dz.U. nr 201, poz. 1181).