Pracownik choruje od 20 listopada 2024 r. Obecne zwolnienie od pracy ma do 31 stycznia 2025 r. Prawdopodobnie zostanie przedłużone o kolejne dwa tygodnie. Pracownik otrzymał trzynastkę za 2023 r., dlatego uwzględniliśmy ją w podstawie wymiaru zasiłku za okres choroby przypadający w 2024 r. Jednak teraz nabył prawo do trzynastki za 2024 r. Czy powinniśmy przeliczyć podstawę wymiaru zasiłku i dostosować ją do nowej kwoty trzynastki?

W opisywanym przypadku trzeba zastosować art. 43 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zgodnie z nim podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż miesiąc kalendarzowy. W przypadkach, gdy pracownik choruje wiele miesięcy bez przerwy lub przerwy te są krótkie, podstawa jego zasiłku się nie zmienia. Od tej zasady jest kilka wyjątków, ale nie mają one zastosowania w analizowanym przypadku.

W rozpatrywanej sytuacji należy zatem kontynuować wypłatę zasiłku za styczeń–luty 2025 r., obliczonego od podstawy wymiaru, od której zasiłek był naliczany w listopadzie–grudniu 2024 r.

Gdyby niezdolność do pracy pracownika zakończyła się 31 stycznia 2025 r., musiałby przepracować cały luty 2025 r., aby dopiero ewentualnie za marzec 2025 r. otrzymać zasiłek (a dokładniej – wynagrodzenie chorobowe) z uwzględnieniem dodatkowego wynagrodzenia rocznego (trzynastki) za 2024 r. Gdyby do czasu sporządzania listy wypłat zasiłków chorobowych trzynastka nie została wypłacona, zastosowanie miałaby zasada określona w art. 42 ust. 5 ustawy zasiłkowej. Zgodnie z nią, jeżeli miesięczne, kwartalne, roczne lub inne periodyczne składniki wynagrodzenia nie zostały wypłacone, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się składniki wypłacone za okres poprzedni. W takim przypadku płatnik musiałby uwzględnić trzynastkę za 2023 r., a nie za 2024 r., na której wypłatę pracownik dopiero oczekuje. ©℗

Podstawa prawna

Podstawa prawna

• art. 37–38 i art. 41 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2780)