Pierwszym etapem jego wdrożenia jest przyjęcie przez rząd uchwały w sprawie Strategii rozwoju usług społecznych, polityki publicznej do roku 2030 (z perspektywą do 2035 r.). Ten dokument zakłada realizację procesu deinstytucjonalizacji, czyli przechodzenia od opieki zapewnianej w placówkach stacjonarnych, całodobowego pobytu, do opieki świadczonej w środowisku rodzinnym i społeczności lokalnej. Będzie on dotyczył osób potrzebujących wsparcia w codziennym funkcjonowaniu, w szczególności ze względu na starszy wiek, niepełnosprawności, problemy z zakresu zdrowia psychicznego oraz bezdomność. Deinstytucjonalizacja ma spowodować, że będą mogły one niezależnie i bezpiecznie funkcjonować w miejscu zamieszkania tak długo, jak tego chcą. Z kolei w przypadku dzieci i młodzieży pozbawionych opieki rodzicielskiej chodzi o to, aby mogły zostać objęte opieką w warunkach rodzinnych lub do nich zbliżonych.
W strategii wskazano kilkanaście celów, które mają być osiągnięte w wyniku jej realizacji. I tak, dokument zakłada podejmowanie działań zapobiegających umieszczaniu dzieci w pieczy zastępczej, zwiększenie udziału rodzinnych form pieczy zastępczej w jej sprawowaniu – w szczególności mają być rozwijane rodziny zastępcze zawodowe zajmujące się dziećmi niepełnosprawnymi. Nastąpi też zmiana funkcjonowania placówek, w których przebywają dzieci, w tym głównie domów pomocy społecznej i domów dziecka, w ten sposób, że będą one zapewniać opiekę krótkoterminową, turnusową oraz usługową dla środowiska lokalnego.