Zgodnie z art. 64 ustawy o służbie cywilnej w czerwcu br. został do nas przeniesiony z innego urzędu pracownik służby cywilnej. Pod koniec czerwca osoba ta zachorowała i przebywa aktualnie na zwolnieniu lekarskim. Jak obliczyć podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego – czy ustalić ją wyłącznie z wynagrodzenia, jakie otrzymuje w naszym urzędzie? Czy liczy się okres zatrudnienia w poprzednim urzędzie? Z kartoteki zasiłkowej, która spłynęła razem z dokumentacją pracowniczą, wynika, że ostatnio w lutym br. pobierał zasiłek opiekuńczy.
Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego za czerwiec stanowi podstawa na nowo ustalona, lecz z wynagrodzeń wypłaconych przez poprzedni urząd.
Podstawę wymiaru wynagrodzenia, jak też zasiłku chorobowego stanowi u osoby będącej pracownikiem przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, lub za pełne miesiące ubezpieczenia, jeśli okres zatrudnienia jest krótszy. Wynagrodzenie, które tworzy podstawę, to przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe, finansowanych ze środków pracownika.
Do podstawy wymiaru odpowiedniego świadczenia chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie uzyskane przez pracownika u płatnika składek w okresie ubezpieczenia chorobowego, z tytułu którego przysługuje zasiłek chorobowy (art. 36 ust. 4 ustawy zasiłkowej).
Do wyjątków zalicza się sytuację, gdy pracownik przechodzi do innego pracodawcy, ale na podstawie art. 231 kodeksu pracy. W przypadku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w tym trybie podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się na podstawie wynagrodzenia uzyskanego u poprzedniego i aktualnego płatnika składek. Natomiast w pozostałych przypadkach podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie uzyskane wyłącznie u aktualnego płatnika składek, przy czym przy ustalaniu podstawy pracownikowi zatrudnionemu bez przerwy u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę, wynagrodzenie wypłacone z tytułu tych umów sumuje się. Przy czym nie traktuje się jako przerwy w ubezpieczeniu przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy. Potwierdza to ZUS w swoim komentarzu do ustawy zasiłkowej. Reasumując, podstawę zasiłkową ustala się z okresu ubezpieczenia, w czasie którego powstała niezdolność do pracy.
W razie przeniesienia służbowego do innego urzędu również nie dochodzi do ustania stosunku pracy, czyli przerwania ubezpieczenia chorobowego – bowiem nie jest wydawane świadectwo pracy, a akta osobowe wraz z dokumentacją w sprawach związanych ze stosunkiem pracy przechodzą do nowego urzędu za pracownikiem. Jeśli nie doszło do zmiany wymiaru czasu pracy w docelowym urzędzie, to mimo formalnej zmiany płatnika składek przyjmuje się do podstawy zasiłkowej zarówno wynagrodzenie od poprzedniego płatnika, jak i obecnego.
Skoro od ostatniego okresu pobierania w poprzednim miejscu zasiłku opiekuńczego minęły już trzy pełne kalendarzowe miesiące, to podstawę zasiłku należy ustalić na nowo – biorąc pod uwagę zarobki z poprzednich 12 miesięcy (czerwiec–maj).
Podstawa prawna
• art. 36 i art. 43 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1133)
• art. 64 i art. 75 ustawy z 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 2020 r. poz. 265; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 464)
