Pan Stanisław po 35 latach pracy w jednej firmie trafił na bruk. Zakład zamknięto jako deficytowy. Kadrowa wręczyła mu świadectwo pracy z informacją, że stosunek pracy został z nim rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy zdefiniowanych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Ponieważ pan Stanisław kilka tygodni wcześniej ukończył 60 lat, skorzystał z możliwości otrzymania świadczenia przedemerytalnego. – ZUS wydał decyzję określającą, że świadczenie będę otrzymywał do grudnia 2016 r., tzn. do ukończenia 65 lat. Po tym terminie nabędę prawo do emerytury powszechnej. Czy wejście w życie ustawy podnoszącej wiek emerytalny wpływa na wydaną wcześniej decyzję? – zastanawia się czytelnik.
Do końca ubiegłego roku prawo do świadczenia przedemerytalnego ustawało z dniem osiągnięcia wieku 60 lat przez kobietę i 65 lat przez mężczyznę. Sejm jednak uchwalając ustawę nakładającą na wszystkich obowiązek dłuższej aktywności zawodowej, równocześnie wprowadził zmiany do ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, a właśnie na podstawie tych przepisów pan Stanisław otrzymał prawo do takiego świadczenia.
Ustawa podwyższająca wiek emerytalny nie ma wpływu na zasady ubiegania się o świadczenia przedemerytalne, ale zmienia czas wypłaty. Jej konsekwencją jest wydłużenie okresu wypłaty świadczeń przedemerytalnych, w tym również tych, które zostały przyznane przed dniem wejścia w życie ustawy, czyli przed 1 stycznia 2013 r. Część osób pobierających świadczenie przedemerytalne będzie je otrzymywać dłużej, niż to wynikało z pierwotnie otrzymanych decyzji. Ponieważ nasz czytelnik urodził się w czwartym kwartale 1951 r., więc zgodnie ze znowelizowaną ustawą emerytalną będzie pobierać świadczenie o rok i 4 miesiące dłużej.
Prawo do świadczenia przedemerytalnego ustalane jest w decyzji, którą organ rentowy wydaje po stwierdzeniu spełnienia wszystkich wymaganych warunków.
Decyzję wydaje oddział lub inspektorat ZUS właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie przedemerytalne. W decyzji przyznającej świadczenie oddział ZUS musi wskazać podstawę prawną przyznania i termin płatności świadczenia przedemerytalnego, a także jego wysokość.
Nadaje również numer świadczenia, na który należy się powoływać w korespondencji.
Podstawa prawna
Art. 11 ustawy z 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 637).
Art. 4 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. z 2004 r. nr 120, poz. 1252 z późn. zm.).
Karolina Miara
Adwokat z Warszawy
Podniesienie wieku emerytalnego spowodowało konieczność dostosowania przepisów innych ustaw mających związek z osiągnięciem wieku emerytalnego. Bez wątpienia przepisami wymagającymi zmian były także te dotyczące wypłaty świadczeń przedemerytalnych. Osoby nabywające prawo do skorzystania z takiej formy wsparcia państwa nabywały prawo do otrzymania świadczenia wyłącznie do czasu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego. Tym samym decyzja ZUS wydana na podstawie wówczas obowiązujących przepisów nie mogła być inna jak tylko taka jak przypadku czytelnika. Organ rentowy nie miał bowiem podstaw prawnych do wydania jej na okres dłuższy niż do czasu ukończenia 65 lat w przypadku mężczyzn lub 60 lat dla kobiet. Inaczej wygląda sytuacja obecnie już po wejściu w życie przepisów nakazujących dłuższą pracę. Od 1 stycznia wiek emerytalny jest systematycznie podnoszony o jeden miesiąc co kwartał. Tym samym osoba przechodząca na emeryturę będzie otrzymywać świadczenie emerytalne dopiero wówczas, kiedy osiągnie wiek powszechny dla danego rocznika. Gdyby ustawodawca nie nakazał ZUS wypłaty świadczenia dłużej, to doszłoby do sytuacji, że prawo do świadczenia lub zasiłku emerytalnego wygasłoby wcześniej, niż osoba zainteresowana nabyłaby prawo do emerytury. W tym konkretnym przypadku ZUS wyda decyzję o przedłużeniu wypłaty pieniędzy. Ma jednak na to czas, aż zainteresowany ukończy 65 lat i będzie konieczne wydanie nowego dokumentu będącego podstawą do dalszej wypłaty świadczenia.
