Leczenie za darmo również po studiach. Do czasu

Uczęszczając do szkoły czy na uczelnię wyższą zapewniony mamy darmowy dostęp do świadczeń oferowanych przez służbę zdrowia. Możemy być bowiem zgłoszeni do ubezpieczenia jako członek rodziny, nie dłużej jednak niż do ukończenia 26. roku życia, a placówka edukacyjna przekazuje do NFZ fakt kontynuowania przez nas nauki.

Co jednak dzieje się w sytuacji, gdy z zrezygnowaliśmy z nauki lub została ona zakończona? Przepisy prawa przewidują, że co prawda utracimy prawo do pobierania świadczeń, lecz stanie się to dopiero po upływie określonego w przepisach okresu czasu. Zgodnie z art. 67 ust. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, nastąpi to wraz z końcem czwartego miesiąca od dnia zakończenia nauki.

Kiedy kończy się nauka?

Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy sięgnąć do ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Zgodnie z art. 167 ust. 2, datą ukończenia studiów jest jest data złożenia egzaminu dyplomowego, w przypadku kierunków lekarskiego, lekarsko-dentystycznego i weterynarii - data złożenia ostatniego wymaganego planem studiów egzaminu, a w przypadku kierunku farmacja - data zaliczenia ostatniej, przewidzianej w planie studiów praktyk.
Koniec nauki będzie również momentem skreślenia naszej osoby z listy studentów – po czterech miesiącach od tej daty stracimy prawo do darmowych świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych.

Jak udowodnić prawo do świadczeń?

Problem ten może spotkać osoby, które oddały już w dziekanacie legitymacje studenckie. W celu udowodnienia naszego prawa do ubezpieczenia, oprócz potwierdzenia opłacania przez rodziców czy opiekunów prawnych składek, konieczne jest okazanie legitymacji. Gdy jej nie posiadamy, należy przedstawić zaświadczenie z uczelni wyższej, na którym naniesiona została data ukończenia studiów.

Po upływie wspomnianych czterech miesięcy od zakończenia nauki osoba, która chce nadal korzystać ze świadczeń zdrowotnych w ramach ubezpieczenia w NFZ, powinna uzyskać inne prawo do ubezpieczenia, np. ubezpieczyć się dobrowolnie. Jeżeli tego nie uczyni, może ponieść samodzielnie koszty udzielonych jej świadczeń.