Do zadań własnych gminy należy uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem terenów zamkniętych. Dla nich ustala się w planie jedynie ich granice - uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny.
Rada miasta uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z nim jedna z działek została zakwalifikowana jako teren zamknięty, czyli o charakterze zastrzeżonym ze względu na obronność i bezpieczeństwo państwa. Nowy jej właściciel złożył do rady miasta wniosek o zmianę planu. Podniósł, że działkę bezpodstawnie oznaczono jako teren zamknięty. Została bowiem wyłączona z nich decyzją ministra infrastruktury. Rada gminy nie jest zaś uprawniona do samodzielnego zakwalifikowania danego terenu jako zamkniętego. Ponadto przez ten błąd użytkownik nie ma możliwości realizacji planów inwestycyjnych. Miasto nie uwzględniło żądania.
Sprawa trafiła więc do sądu. Użytkownik wskazywał w skardze, że rada miasta dokonała błędnej kwalifikacji spornej nieruchomości i tym samym naruszyła art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r. nr 80, poz. 717 z późn. zm.), tj. zasady sporządzania planu miejscowego. A to powoduje nieważność uchwały.
Wojewódzki Sąd Administracyjny potwierdził, że uchwała jest nieważna. Wyjaśnił, że zasady sporządzania planu dotyczą problematyki merytorycznej, a więc: zawartości planu, zawartych w nim ustaleń, a także standardów dokumentacji planistycznej. W tej sprawie użytkownik słusznie podniósł, że miasto naruszyło zasady. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ustawy do zadań własnych gminy należy uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem terenów zamkniętych. Dla nich ustala się w planie jedynie ich granice. Kompetencja organów planistycznych gminy do wyznaczenia granic terenów zamkniętych jest zatem realizowana wyłącznie w odniesieniu do istniejących nieruchomości o tym charakterze.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 11 kwietnia 2013, sygn. akt II SA/Go 240/13.