Czy zaorane, ale nieobsiane pole to uprawa rolna, w której dziki mogą wyrządzić szkody? Na takie pytanie Sąd Najwyższy postanowił odpowiedzieć w poszerzonym składzie.
Spółka dzierżawiąca prawie 200 ha ziemi wykonała jesienne prace polowe pod zaplanowany na wiosnę następnego roku zasiew. Jednak wiosną okazało się, że należy orkę powtórzyć, ponieważ zimą żerujące na tym terenie stado dzików dokonało wielu zniszczeń na polach. Po ponownym wykonaniu prac spółka skierowała do miejscowego nadleśnictwa żądanie wypłaty odszkodowania.
Zgodnie z art. 46 prawa łowieckiego dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego (którym było nadleśnictwo) obowiązany jest do wynagradzania szkód wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny. Nadleśnictwo odmówiło zapłaty, a sprawa trafiła do sądu. Spółka wygrała spór w I instancji, ale sąd rozpoznający apelację powziął wątpliwość, czy szkoda rzeczywiście zaistniała. Pole w momencie, gdy żerowały na nim dziki, nie było przecież obsiane. Dlatego skierował do Sądu Najwyższego pytanie prawne – czy szkodą w uprawie rolnej jest także ta wyrządzona przed zasiewem, w wyniku której konieczne jest ponowne wykonanie prac agrotechnicznych.
Sąd Najwyższy, obradując w składzie trzech sędziów, nie rozstrzygnął tej kwestii. Zrobi to Izba Cywilna SN w powiększonym składzie (7 sędziów). Problem sprowadza się do tego, jak należy rozumieć pojęcie „uprawa rolna”. Sąd Najwyższy wypowiedział się już na ten temat w uchwale 7 sędziów z 27 listopada 2007 r. (sygn. akt III CZP 67/07). Stwierdził wówczas, że uprawą rolną w rozumieniu art. 46 ust. 1 pkt 1 prawa łowieckiego jest każda uprawa prowadzona na gruncie rolnym. Ale teraz SN uznał to stanowisko za niewystarczające.
– Wokół tego pojęcia narosło wiele kontrowersji. Poza tym uchwała z 2007 r. budzi poważne wątpliwości. Stąd konieczne jest całościowe rozstrzygnięcie tego zagadnienia prawnego – powiedział sędzia Jacek Gudowski.
Termin rozpoznania sprawy przez SN w powiększonym składzie nie jest jeszcze znany.
ORZECZNICTWO
Postanowienie Sądu Najwyższego z 11 września 2014 r., sygn. akt III CZP 62/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia