Prowadzę niewielki zakład produkcyjny i zatrudniłem młodego chłopaka (ma 16 lat) w celu przygotowania zawodowego. Nie upłynął jednak miesiąc, a on przestał przychodzić do pracy, nie odzywa się, nie daje znaku życia. Wiem jednak, że ma się dobrze, widywany jest w mieście. Jestem rozczarowany, chcę rozwiązać z nim umowę. Czy mogę to zrobić w trybie natychmiastowym, czy obowiązują mnie jakieś szczególne obwarowania? Czy o wypowiedzeniu powinienem zawiadomić jego rodziców – zastanawia się czytelnik.
Umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego jest – co do zasady – formą umowy o pracę na czas nieokreślony. I dlatego rozwiązywanie tych umów regulują odpowiednie przepisy. Czas wypowiedzenia umowy nieletniemu jest taki sam, jaki dotyczy pełnoletnich pracowników, a uzależniony jest od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi po przepracowaniu okresu krótszego niż 6 miesięcy (a tak jest w opisanym przypadku) – 2 tygodnie.
Artykuł 196 kodeksu pracy odnoszący się do pracy młodocianych stanowi jednak, że rozwiązanie za wypowiedzeniem umowy o pracę zawartej w celu przygotowania zawodowego dopuszczalne jest tylko w razie:
- niewypełniania przez młodocianego obowiązków wynikających z umowy o pracę lub obowiązku dokształcania się, pomimo stosowania wobec niego środków wychowawczych,
- ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy,
- reorganizacji zakładu pracy uniemożliwiającej kontynuowanie przygotowania zawodowego,
- stwierdzenia nieprzydatności młodocianego do pracy, do której odbywa przygotowanie zawodowe.
Mamy tu niewątpliwie do czynienia z tym pierwszym przypadkiem.
W sytuacji opisanej przez czytelnika podstawą rozwiązania umowy o pracę może być też art. 52 kodeksu pracy, pozwalający na rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia w przypadku ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. A takim jest – tak to zapewne można określić w tym przypadku – porzucenie pracy.
O zamiarze wypowiedzenia umowy osobie młodocianej zatrudnionej w celu nauki zawodu należy zawiadomić jej rodziców (ew. innego przedstawiciela ustawowego), szkołę, w której się uczy, a także izbę rzemieślniczą, jeżeli pracodawca jest rzemieślnikiem.
Podstawa prawna
Art. 36, art. 52–53, art. 194–196 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.). Par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz.U. z 2014 r. poz. 232).