Dni wolne na poszukiwanie pracy przysługują pracownikom, którzy są zatrudnieni na podstawie: umowy o pracę na czas nieokreślony; umowy o pracę na czas określony (musi być zawarta na okres przekraczający 6 miesięcy i zawierać zapis o dopuszczalności wypowiedzenia) lub umowy na okres próbny wynoszący 3 miesiące. Prawo to przysługuje jedynie tym osobom, którym umowę wypowiedział pracodawca. Z dodatkowych dni nie może skorzystać zatrudniony, który sam dokonał wypowiedzenia, albo umowę z nim rozwiązano za porozumieniem stron. Prawo do wolnych dni na poszukiwanie pracy przysługuje także pracownikowi, który odmówił przyjęcia proponowanego wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy.
Wymiar zwolnienia w przypadku pracownika, który znajduje się w okresie dwutygodniowego i miesięcznego wypowiedzenia, wynosi 2 dni robocze. W przypadku trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia pracownik ma prawo do 3 wolnych dni.
Dni wolne przeznaczone na poszukiwanie pracy powinny, co do zasady, zostać wykorzystywane zgodnie z ich kodeksowym przeznaczeniem - np. na odbycie rozmów kwalifikacyjnych. Zatrudniony nie może w tym czasie załatwiać innych spraw osobistych lub udać się na wypoczynek. Prawo do dodatkowych dni nie przysługuje również tym osobom, które zdobyły już nowe zatrudnienie, lub które po zakończeniu okresu wypowiedzenia zamierzają rozpocząć własną działalność gospodarczą.
Sytuacja komplikuje się gdy z uprawnienia chce skorzystać pracownik, który nabył uprawnienia emerytalne. W tej sytuacji wolne dni nie przysługują jedynie tym osobom, które zamierzają zrezygnować z dalszego poszukiwania pracy i pobierać świadczenie.
Dni wolnych na poszukiwanie pracy udziela się na wniosek pracownika. Termin ich wykorzystania powinien zostać ustalony pomiędzy zatrudnionym i przełożonym. Z puli wolnych dni można, ale nie trzeba, korzystać łącznie. Pracodawca podejmując decyzję o udzieleniu zwolnienia nie może żądać dodatkowych dokumentów lub zaświadczeń.
Za dni wolne na poszukiwanie pracy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie. Przy jego obliczaniu stosuje się takie same zasady, jak przy urlopach wypoczynkowych. Niewykorzystanie prawa do dodatkowego urlopu nie wiąże się z koniecznością wypłaty ekwiwalentu.
Podstawa prawna
Ustawa z 26 czerwca 1974 r.Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późń. zm.)
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. Nr 62, poz. 289 z późn. zm.)