Po pięciu latach pracy urzędnikowi oprócz podstawowego urlopu wypoczynkowego przysługuje dodatkowe wolne w wymiarze jednego dnia za każdy następny rok pracy. Takiego prawa nie ma jednak pracownik korpusu.
Dodatkowy wypoczynek przysługuje w wymiarze jednego dnia po 5 latach pracy w służbie cywilnej i wzrasta po każdym roku pracy w tej służbie aż do osiągnięcia 12 dni. Do okresu pracy uprawniającego do dodatkowego urlopu wypoczynkowego zaliczeniu podlega również okres zatrudnienia w administracji publicznej. Prawo i wymiar dodatkowego urlopu wypoczynkowego są uzależnione od stażu pracy w służbie cywilnej. Nie jest to jednak ten sam staż w służbie cywilnej, od jakiego uzależniono dodatek stażowy, nagrodę jubileuszową czy odprawę emerytalno-rentową. Do okresu zatrudnienia w służbie cywilnej w zakresie dodatkowego urlopu wypoczynkowego nie wlicza się bowiem wszystkich wcześniejszych okresów zatrudnienia (np. w prywatnej firmie), lecz tylko okresy pracy w administracji publicznej. Chodzi więc o urzędy państwowej administracji rządowej, pozarządowej oraz samorządowej.
Do okresu pracy w służbie należy wliczyć także udowodnione okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

Licznik bije

Ustawa o służbie cywilnej wyraźnie określa, że dodatkowy urlop przysługuje corocznie. Oznacza to, że urzędnikowi przysługuje on po nabyciu do niego prawa z upływem odpowiedniego stażu pracy w służbie cywilnej, czyli 5 lat pracy i jeden dzień, za każdy następny rok pracy. Urlop ten powinien być udzielany w tym roku kalendarzowym, w którym pracownik uzyskał do niego prawo.
Zgodnie z art. 1542 par. 1 kodeksu pracy urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. Reguła ta dotyczy zarówno urlopu podstawowego, jak i urlopu dodatkowego przysługującego urzędnikom służby cywilnej.
Rozkład czasu pracy w tygodniu ustala dyrektor generalny danego urzędu, kierując się zasadami ustalonymi przez prezesa Rady Ministrów w rozporządzeniu z 25 kwietnia 2007 r. w sprawie czasu pracy pracowników urzędów administracji rządowej (Dz.U. nr 76, poz. 505 z późn. zm.).
Przepisy ustawy o służbie cywilnej nie określają sposobu udzielania urlopu dodatkowego. Dlatego można z niego skorzystać razem z urlopem przysługującym na zasadach ogólnych, np. 26 dni urlopu wypoczynkowego (zgodnie z kodeksem pracy) wraz z odpowiednim wymiarem urlopu dodatkowego. Można ich oczywiście udzielać osobno.

Kodeksowe uprawnienia

Niezależnie od uprawnienia do urlopu dodatkowego urzędnikowi przysługuje wypoczynek regulowany kodeksem pracy. Ma on więc prawo także do urlopu w wymiarze i na zasadach określonych dla ogółu pracowników. Ten wymiar urlopu wypoczynkowego uzależniony jest przede wszystkim od ogólnego stażu pracy i wykształcenia urzędnika. Brane są więc pod uwagę wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli z mocy przepisów szczególnych podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. W tym przypadku chodzi konkretnie o okresy, które mają wpływ na wymiar urlopu. Wymiar urlopu wynosi więc:
- 20 dni dla zatrudnionych krócej niż 10 lat;
- 26 dni dla legitymujących się stażem co najmniej 10-letnim.
W przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy urzędnika służby cywilnej informacje o wykorzystaniu przez niego urlopu dodatkowego należy zamieścić w świadectwie pracy

Okresy zaliczalne

Do stażu pracy w służbie cywilnej należy wliczyć m.in. okres:

● pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz służby kandydackiej,

● służby w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Służbie Więziennej, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej,

● kształcenia w Szkole Administracji Publicznej,

● działalności kombatanckiej oraz równorzędnej wraz z okresami zaliczanymi do nich, a także okresy represji wojennych i powojennych,

● pobierania świadczenia pieniężnego przez zwolnionego z pracy mianowanego urzędnika państwowego.

Podstawa prawna

Art. 154, art. 1541, art. 1542 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Art. 9 ust. 1, art. 105 ustawy z 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz.U. nr 227, poz. 1505 z późn. zm.).