Podatnik, który dopłaca do pobytu niepełnosprawnego dziecka w domu pomocy społecznej, nie traci prawa do ulgi prorodzinnej. Nadal też może rozliczać się z PIT jako samotny rodzic – potwierdził dyrektor KIS.
Pytanie zadała opiekunka prawna chorej psychicznie dziewczynki, której biologiczni rodzice stracili prawa rodzicielskie na podstawie wyroku sądowego. Kobieta pełni funkcję rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu.
W pewnym momencie stan dziewczynki na tyle się pogorszył, że 28 marca 2017 r. trafiło ono na stałe do domu pomocy społecznej (DPS). Nadal jednak opiekunka ponosiła koszty leczenia i część kosztów pobytu w placówce. Pobyt tam nie był bowiem darmowy. Nie była to instytucja zapewniająca całodobowe utrzymanie w rozumieniu ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci (Dz.U. z 2017 r., poz. 1851). Pobyt w takiej placówce jednoznacznie wykluczałby prawo do korzystania z ulgi prorodzinnej zgodnie z art. 27f ust. 2c pkt 1 ustawy o PIT.
Kobieta uważała, że nie tylko zachowa prawo do tej preferencji, ale też będzie mogła rozliczyć się z PIT za 2017 r. jako samotny rodzic. Sądziła, że zachowa taki status, mimo że dziecko trafiło do DPS.
Potwierdził to również dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Wyjaśnił, że zgodnie ze słownikową definicją, słowo „wychowywać” oznacza troszczyć się o byt materialny dziecka i jego rozwój emocjonalny. Skoro zatem opiekunka ponosi częściowo koszty utrzymania dziecka w domu pomocy społecznej, to nie ma do niej zastosowania art. 27f ust. 2c ustawy o PIT, wykluczający prawo do preferencji podatkowej. Niewątpliwie nie jest to bowiem placówka zapewniająca całodobowe utrzymanie, o której mowa w ustawie o PIT – stwierdził dyrektor KIS.
Potwierdził również, że kobieta nie traci prawa do rozliczania się z podatku jako osoba samotnie wychowująca dziecko.
Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 lutego 2018 r., nr 0111-KDIB2-3.4011.308.2017.2.KK