Złożyłam w prywatnej placówce ochrony zdrowia wniosek o sporządzenie kopii mojej pełnej dokumentacji medycznej. W odpowiedzi zostałam poproszona o wskazanie formy, w jakiej mają być udostępnione informacje, bo od tego zależy opłata za wykonanie usługi. Jestem zdziwiona, że ktoś żąda ode mnie jakichkolwiek pieniędzy. Przecież ustawa o ochronie danych osobowych umożliwia złożenie raz na pół roku do administratora danych wniosku o przedstawienie przez niego informacji, jakie ma na nasz temat – pisze pani Agnieszka. – W końcu dane o zdrowiu to też dane osobowe – dodaje czytelniczka.
W opisywanym przypadku placówka medyczna zachowała się prawidłowo. Ale po kolei.
Ogólną regułą odnoszącą się do przetwarzania danych osobowych jest to, że administrator danych – firma, bank urząd, placówka medyczna, uczelnia – a więc wszystkie te podmioty, które na co dzień przetwarzają nasze dane osobowe, mają obowiązek raz na sześć miesięcy na żądanie osoby, której dane dotyczą, powiadomić, jakie informacje na jej temat posiada. Administrator jest zobowiązany udzielić odpowiedzi na piśmie w ciągu 30 dni od złożenia wniosku i nie może za to pobrać opłaty. Chyba że dana osoba korzysta z tego prawa częściej niż raz na pół roku.
Niestety, ustawodawca przewidział odrębne zasady udostępniania dokumentacji medycznej. Regulują je przepisy o prawach pacjenta. Ma on prawo dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń lekarskich. Urzeczywistnieniem tego prawa jest możliwość wglądu do tej dokumentacji oraz żądanie wydania jej wyciągów, odpisów (odtworzenie oryginału) oraz kopii (np. ksero). Skorzystanie z tego pierwszego rozwiązania jest bezpłatne. W drugim przypadku placówka medyczna może, choć nie musi, pobrać opłatę. Jej wysokość placówka może kształtować poniżej limitów ustawowych. Zależą one od wysokości przeciętnego wynagrodzenia (obecnie jest to 3854,88 zł) . I tak maksymalna wysokość opłaty za stronę wyciągu lub odpisu dokumentacji medycznej wynosi 0,002 wspomnianego wynagrodzenia, a więc 7,70 zł. Z kolei jedna strona zwykłej kopii dokumentacji kosztuje maksymalnie 0,0002 wynagrodzenia, czyli 0,77 zł. Natomiast wydanie dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej, np. na płycie CD, to koszt rzędu 0,002 wynagrodzenia za jeden elektroniczny nośnik danych (np. 1 płytę CD), a więc 7,70 zł. Maksymalne limity opłat są takie same zarówno w publicznych, jak i prywatnych placówkach medycznych.
Aby uzyskać kopię dokumentacji medycznej, należy nie tylko uregulować rzeczoną opłatę, ale i złożyć w placówce wniosek o jej wydanie. Zazwyczaj takie podmioty mają gotowe wzorce takich podań. W przypadku problemów z uzyskaniem dostępu do dokumentacji medycznej warto zwrócić się o pomoc do rzecznika praw pacjenta (www.bpp.gov.pl). ©?
Uwaga
Od 1 sierpnia 2017 r. zostanie wprowadzony obowiązek prowadzenia dokumentacji medycznej pacjentów w formie elektronicznej
Podstawa prawna
Art. 23, art. 21 ust. 1, art. 27, art. 28 ust. 1–2, ust. 3–4 ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 159 ze zm.). Art. 32 ust. 1 pkt 1–5, ust. 5, art. 33 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1182 ze zm.). Komunikat prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 11 sierpnia 2015 r. (M.P. z 2015 r. poz. 720).
