Wiele gmin otrzymało w tym roku mniej pieniędzy na realizację programu „Asystent osobisty osoby z niepełnosprawnością”, niż wynikało to ze składanego przez nie zapotrzebowania. To zaś przekłada się na konieczność obniżania liczby godzin, w których osoby z dysfunkcjami zdrowotnymi mogą skorzystać z pomocy asystenta.

Na problem ten zwraca uwagę Śląski Związek Gmin i Powiatów (ŚZGiP). W swoim stanowisku wskazuje, że środki Funduszu Solidarnościowego, jakie trafiają do samorządów na zapewnienie usług asystenta osobom niepełnosprawnym, są rażąco niewystarczające. Organizacja podaje, że w tegorocznej edycji programu, do której zgłosiło się ponad 130 samorządów z województwa śląskiego, tylko 30 otrzymało pieniądze w wysokości zgodnej ze złożonym przez nie wnioskiem. Natomiast wiele gmin i powiatów otrzymało środki stanowiące od 33 do 50 proc. zgłoszonego zapotrzebowania, a w niektórych przypadkach było to tylko 20 proc. W rezultacie, aby jak największa liczba osób niepełnosprawnych została objęta usługami asystencji, samorządy decydują się na obniżanie liczby przyznawanych im godzin takiego wsparcia w stosunku do limitów przewidzianych w regulaminie programu. Jednak skutkuje to tym, że niepełnosprawni nie mają wtedy możliwości prowadzenia w pełni niezależnego życia w społeczeństwie. ŚZGiP apeluje więc o pilne zwiększenie puli przewidzianej na program.

Ponadto organizacja podkreśla, że ograniczona wysokość środków i konieczność zapewnienia w pierwszej kolejności pomocy asystenta osobom niepełnosprawnym, które są samotne, powoduje, że utrudniony dostęp do tej usługi mają dzieci. Co więcej, w związku z tym, że do katalogu obowiązków asystenta należy świadczenie usług opiekuńczych, pojawiło się realne zagrożenie rezygnacją przez osoby niepełnosprawne z odpłatnych usług opiekuńczych udzielanych na podstawie przepisów o pomocy społecznej na rzecz nieodpłatnej pomocy z programu. W sytuacji, gdy kwota środków przekazywanych samorządom jest niska, zdarza się, że wsparcia asystenta są pozbawiane te osoby, które faktycznie go potrzebują, a zamiast nich uzyskują je osoby oczekujące od niego tylko usług opiekuńczych. Dlatego, zdaniem ŚZGiP, niezbędne jest szczegółowe zdefiniowanie zakresu zadań asystenta, tak aby ich najważniejszym celem było wspieranie aktywności i samodzielności osób niepełnosprawnych, a usługi opiekuńcze były tylko dodatkowym elementem świadczonej przez niego pomocy. ©℗