Dopuszczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ścieżki pieszo-rowerowej na łące powoduje zmianę przeznaczenia gruntu na cele nierolne – stwierdził WSA w Poznaniu.

Rada miejska gminy Pobiedziska podjęła uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w której m.in. dokonano ustaleń dotyczących terenów ogrodów działkowych. Wojewoda ją jednak zaskarżył, gdyż jego zdaniem doszło do naruszenia przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Stwierdził przede wszystkim brak określenia zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźników zagospodarowania terenu w odniesieniu do terenów ogrodów działkowych oznaczonych na rysunku planu. Zauważył również naruszenie par. 8 ust. 2 rozporządzenia ministra infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz. 1587), zgodnie z którym na rysunku stosuje się nazewnictwo i oznaczenia umożliwiające jednoznaczne powiązanie go z tekstem planu.
Wojewoda wywodził w skardze, że lokalizacja ścieżki na gruncie rolnym, którym – w myśl przepisów ustawy z 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1161) i rozporządzenia ministra rozwoju regionalnego i budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 393) – są łąki trwałe, powoduje faktyczną zmianę przeznaczenia gruntu na cele nierolne. To z kolei wymagałoby na rysunku zastosowania dla tego terenu właściwego oznaczenia barwnego oraz wyodrębnienia obszaru liniami rozgraniczającymi tereny o różnym przeznaczeniu.
WSA stwierdził nieważność uchwały w części. Zgodził się z wojewodą, że na podstawie przepisu definiującego pojęcie infrastruktury ogrodowej można wysnuć wniosek, że na terenie ogólnym możliwa jest lokalizacja budynków i budowli innych niż altany i budynki gospodarcze. Dlatego dla terenów ogólnych ogródków działkowych powinny zostać określone wskaźniki zagospodarowania, chyba że organ zdecyduje się na wprowadzenie zakazu zabudowy. Skoro w treści planu go nie wprowadzono, to powinno się wyznaczyć wskaźniki zagospodarowania terenu.
Odnosząc się do lokalizacji ścieżki, sąd zauważył, że została ona dopuszczona na łące, a więc na gruncie rolnym. To powoduje faktyczną zmianę przeznaczenia gruntu na cele nierolne. A to wymaga zastosowania dla takiego terenu właściwego oznaczenia, podlega też uzgodnieniu na etapie procedury planistycznej.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Poznaniu z 2 czerwca 2021 r., sygn. akt IV SA/Po 26/21. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia