Czy niepodpisane skargi kierowane do gminy muszą być rozpatrywane, czy też można je pozostawić bez rozpatrzenia? Na pytanie odpowiada adwokat Bartosz Bator.
Zagwarantowane każdemu w Konstytucji RP prawo składania skarg i wniosków do organów państwowych, jednostek samorządu terytorialnego oraz do organizacji i instytucji społecznych realizowane jest na zasadach określonych przepisami działu VIII kodeksu postępowania administracyjnego, a także rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków (Dz.U. z 2002 r. nr 5, poz. 46).
Skargi i wnioski mogą być składane także do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej. Można je składać w interesie publicznym, własnym lub innej osoby – lecz tylko za jej zgodą. Kodeks mówi wprost, że nikt nie może być narażony na jakikolwiek uszczerbek lub zarzut z powodu złożenia skargi.
Rozporządzenie mówi wprost – skargi i wnioski niezawierające imienia i nazwiska (nazwy) oraz adresu wnoszącego pozostawia się bez rozpoznania. To rozwiązania analogiczne do tych dotyczących podań, uregulowane w kodeksie postępowania administracyjnego. Podania (żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia) – podobnie jak skargi i wnioski – mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie, za pomocą telefaksu lub ustnie do protokołu, a także za pomocą innych środków komunikacji elektronicznej przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu administracji publicznej. Podanie powinno zawierać jednak co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres i żądanie. Jeżeli nie wskazano w nim adresu wnoszącego i nie ma możności ustalenia go na podstawie posiadanych danych, podanie pozostawia się bez rozpoznania.
Z kolei jeżeli z treści skargi lub wniosku nie można należycie ustalić ich przedmiotu, wzywa się wnoszącego do złożenia, w terminie siedmiu dni, wyjaśnienia lub uzupełnienia, z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie skargi lub wniosku bez rozpoznania.