W przypadku decyzji administracyjnej wydanej z naruszeniem przepisów postępowania organ wydaje decyzję o jej uchyleniu i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia. W tym wypadku skarga na taką decyzję (kasatoryjną) nie przysługuje do sądu administracyjnego. Jednak od niedawna strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw.

Środek ten został wprowadzony przez art. 9 pkt 7 ustawy z 7 kwietnia 2017 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw I zmienił art. 3 § 2a. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Stanowi on, że sądy administracyjne orzekają także w sprawach sprzeciwów od decyzji wydanych na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego – czyli tych przekazujących sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Co powinien zawierać sprzeciw, do kogo kierować

Sprzeciw od decyzji wnosi się w terminie czternastu dni od doręczenia decyzji do organu który wydał decyzję. Sprzeciw podlega wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym (ramka), a ponadto powinien zawierać wskazanie zaskarżonej decyzji, żądanie jej uchylenia oraz oznaczenie organu, który wydał zaskarżoną decyzję.

Należy stwierdzić, że postępowanie dotyczące sprzeciwu zostało znacznie uproszczone w stosunku do skargi. Organ administracji nie musi udzielać odpowiedzi tak jak na skargę. A w postępowaniu przed sądem, nie biorą w nim udziału uczestnicy, a jedynie strona skarżąca i organ, który wydał zaskarżoną decyzję.

Każde pismo strony powinno zawierać:

  • oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników
  • oznaczenie rodzaju pisma;
  • osnowę wniosku lub oświadczenia;
  • podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;
  • wymienienie załączników.
W przypadku gdy jest pierwszym pismem w sprawie powinno też zawierać:
  • oznaczenie miejsca zamieszkania, a w razie jego braku – adresu do doręczeń, lub siedziby i adresów stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników,
  • numer PESEL strony wnoszącej pismo, będącej osobą fizyczną, oraz numer PESEL jej przedstawiciela ustawowego, jeżeli są obowiązani do jego posiadania albo posiadają go, nie mając takiego obowiązku,
  • lub numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku jego braku – numer identyfikacyjny REGON albo numer w innym właściwym rejestrze lub ewidencji, albo numer identyfikacji podatkowej strony wnoszącej pismo, niebędącej osobą fizyczną, która nie ma obowiązku wpisu we właściwym rejestrze lub ewidencji, jeżeli jest ona obowiązana do jego posiadania,
  • oznaczenie przedmiotu sprawy.

Obowiązki i terminy sądu

Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym. Organ, który wydał zaskarżoną decyzję, przekazuje sprzeciw od decyzji sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy w terminie czternastu dni od dnia jego otrzymania. Sąd rozpoznaje sprzeciw od decyzji w terminie trzydziestu dni od dnia wpływu sprzeciwu od decyzji.

Sąd, uwzględniając sprzeciw od decyzji, uchyla decyzję w całości, jeżeli stwierdzi naruszenie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego. Sąd może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6.

Jak zauważył WSA w Krakowie w sprawie o sygnaturze III SA/Kr 697/19 przyczyną wprowadzenia przyspieszonego trybu rozpoznawania sprzeciwów od decyzji kasatoryjnych był istniejący po stronie ustawodawcy zamiar zmniejszenia liczby decyzji wydawanych przez organ odwoławczy zbyt pochopnie, mimo obiektywnej możliwości załatwienia sprawy merytorycznie i wydania decyzji merytorycznej.

Jak wynika z uzasadnieniu projektu ustawy wprowadzającej zmiany - sprzeciw od decyzji kasatoryjnej powinien zatem mobilizować organ odwoławczy do wykonania jego ustawowej funkcji wynikającej z obowiązku dwukrotnego merytorycznego, a nie wyłącznie kontrolnego rozpatrzenia sprawy.

Krakowski sąd podkreślił, że przyjęty w kodeksie postępowania administracyjnego model dwuinstancyjności postępowania wymaga, by rozpatrując odwołanie organ II instancji ponownie rozpoznawał sprawę administracyjną. Organ ten nie tylko dokonuje kontroli wydanej wcześniej w I instancji decyzji, lecz w pełni i na nowo ustala stan faktyczny oraz dokonuje jego subsumpcji do obowiązujących norm prawnych.