Nowe standardy dla środowiskowych domów

Jeśli w środowiskowym domu samopomocy (ŚDS) przebywają osoby z niepełnosprawnościami sprzężonymi lub autyzmem, to na trzech takich uczestników będzie przypadał jeden pracownik personelu opiekuńczego.

Takie rozwiązanie przewiduje rozporządzenie ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z 18 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie środowiskowych domów samopomocy (Dz.U. poz. 2411), które wchodzi w życie w ten piątek. Obecnie wskaźnik zatrudnienia zespołu wspierająco-aktywizującego jest zależny od rodzaju placówki. W ŚDS typu A, który jest przeznaczony dla osób przewlekle psychicznie chorych, wynosi jeden etat na siedmiu uczestników, natomiast w ŚDS typu B i C – dla osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz wykazujących inne przewlekłe zaburzenia czynności psychicznych, jeden zatrudniony przypada na pięciu podopiecznych. Po zmianie przepisów, niezależnie od typu placówki, jeśli będzie ona świadczyć wsparcie osobom z autyzmem i niepełnosprawnościami sprzężonymi, wspomniany wskaźnik będzie niższy (jest to związane z tym, że ze względu na charakter dysfunkcji osoby z tej grupy potrzebują większej opieki i bardziej zindywidualizowanego podejścia).

Czy dyrektor DPS może zawrzeć umowę leasingu

Rozporządzenie wprowadza też wymóg, że gdy w ŚDS są więcej niż trzy osoby ze spektrum autyzmu, powinien być w nim wydzielony jako odrębne pomieszczenie pokój wyciszeń. Jednocześnie w przepisach przejściowych znalazła się regulacja odnosząca się do już funkcjonujących placówek, z której wynika, że ten warunek będą musiały spełnić przy minimum pięciu takich uczestnikach. Pozwoli to uniknąć sytuacji, gdy z uwagi na brak pokoju wyciszeń podopieczni z autyzmem nie mogliby korzystać z zajęć.

Kolejna istotna zmiana to poszerzenie zakresu pomocy i usług świadczonych przez ŚDS. Placówki te będą musiały prowadzić trening umiejętności komunikacyjnych, w tym z wykorzystaniem alternatywnych sposobów porozumiewania się dla osób mających problemy z mówieniem. Ponadto nowe przepisy zakładają rezygnację ze sztywnego określania okresów, w których dom może być nieczynny. Do tej pory mógł on przerywać swoją działalność – nie dłużej niż na 15 dni – w czasie ferii zimowych lub wakacji. Teraz będzie to dopuszczalne w każdym okresie roku, w terminie ustalonym po zasięgnięciu opinii uczestników zajęć i ich opiekunów. Wreszcie z sześciu do trzech miesięcy zmniejszony został wymóg doświadczenia zawodowego w pracy z osobami z zaburzeniami psychicznymi, jakie muszą posiadać pracownicy ŚDS. Placówki te, zwłaszcza w małych miejscowościach, mają bowiem coraz większe problemy ze znajdowaniem pracowników, którzy spełnialiby warunek półrocznego doświadczenia.