Subskrybuj nas na Youtube
Prezydent miasta zamierza przeznaczyć środki z rezerwy celowej na realizację zadań z zakresu zarządzania kryzysowego. W planie wydatków budżetu miasta ujęte są one w paragrafie 6800 „Rezerwy na inwestycje i zakupy inwestycyjne” na wypłatę świadczeń dla mieszkańców domu, który uległ zniszczeniu w wyniku pożaru. Czy jest to dopuszczalne?
Nie, gdyż wypłata świadczeń dla poszkodowanych w wyniku pożaru nie mieści się w pojęciu zarządzania kryzysowego, o którym mówi art. 2 ustawy z 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (dalej: u.z.k.). Zgodnie z tym przepisem zarządzanie kryzysowe to działalność organów administracji publicznej będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych, usuwaniu ich skutków oraz odtwarzaniu zasobów i infrastruktury krytycznej. To ostatnie pojęcie w myśl art. 3 pkt 2 u.z.k. to systemy oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców.
Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 3 listopada 2016 r. (sygn. akt II SA/Go 627/16), pojęcie odtwarzania zasobów infrastruktury krytycznej nie może dotyczyć każdego działania, jakie podejmuje samorząd w związku z wcześniejszym wystąpieniem sytuacji kryzysowej. W szczególności nie mogą to być działania dotyczące pokrycia kosztów wyżywienia i pobytu w hotelu poszkodowanych w wyniku pożaru oraz wypłaty zasiłków celowych dla poszkodowanych w wyniku pożaru. Cele te służą wprawdzie usunięciu niepożądanych społecznie i materialnie skutków sytuacji kryzysowej, jaka niewątpliwie wystąpiła na terenie gminy, ale nie mogą być one utożsamiane z odtwarzaniem infrastruktury krytycznej zdefiniowanej w art. 3 pkt 2 u.z.k. Zatem wydatki budżetu miasta na cele służące udzieleniu pomocy poszkodowanym w pożarze nie powinny być finansowane z rezerwy na zarządzanie kryzysowe, ujętej w budżecie w paragrafie 6800 „Rezerwy na inwestycje i zakupy inwestycyjne”. Stosownie bowiem do art. 259 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, rezerwy celowe mogą być przeznaczone wyłącznie na cel, na jaki zostały utworzone oraz wykorzystane zgodnie z klasyfikacją budżetową wydatków, ponieważ pomoc dla pogorzelców nie jest wydatkiem inwestycyjnym. Bez znaczenia pozostaje tu okoliczność, że koszty te pozostają w związku z powstaniem sytuacji kryzysowej, jaką był pożar budynku na terenie gminy oraz iż przeznaczone one zostały na likwidację tej sytuacji. Zważyć bowiem należy, że wobec inwestycyjnego przeznaczenia rezerwy w planie wydatków budżetu mogłyby one zostać przeznaczone, mając na względzie art. 2 u.z.k., na odtwarzanie zasobów infrastruktury krytycznej bądź jej ochrony w rozumieniu art. 3 pkt 2 i 3 u.z.k.
ⒸⓅ
Podstawa prawna
Art. 2, art. 3 pkt 2 ustawy z 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 209).
Art. 222 ust. 4, art. 259 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1870 ze zm.).
