Pracownik wykorzystał tylko jeden z czterech przysługujących mu dni urlopu wypoczynkowego na żądanie w 2016 r. Do kiedy musi wykorzystać pozostałe trzy?



Zgodnie z art. 1672 kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż cztery dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu jego rozpoczęcia. Natomiast w myśl art. 168 k.p. urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym zgodnie z art. 163 k.p. należy pracownikowi udzielić najpóźniej do 30 września następnego roku kalendarzowego – nie dotyczy to jednak części urlopu udzielanego na podstawie art. 1672 k.p.
Jak wynika z powyższych przepisów, w przypadku urlopu na żądanie nie obowiązuje termin udzielenia urlopu do 30 września następnego roku kalendarzowego, aczkolwiek urlop ten, niewykorzystany w roku ubiegłym, w kolejnym staje się zwykłym urlopem wypoczynkowym. Pracownik może go wykorzystać aż do dnia przedawnienia się prawa do tego urlopu.
Zgodnie z art. 291 par. 1 k.p. roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
Jak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 11 kwietnia 2001 r. (sygn. akt I PKN 367/00, OSNP 2003/2/38), roszczenie o udzielenie urlopu wypoczynkowego przedawnia się z upływem trzech lat od dnia, w którym stało się wymagalne (art. 291 par. 1 k.p.), przy czym rozpoczęcie biegu tego terminu następuje bądź z końcem roku kalendarzowego, za który urlop przysługuje (art. 161 k.p.), bądź najpóźniej z końcem pierwszego kwartału roku następnego, jeżeli urlop został przesunięty na ten rok z przyczyn leżących po stronie pracownika lub pracodawcy (art. 168 k.p.). Wyrok ten został wydany w stanie prawnym, w którym urlopu wypoczynkowego niewykorzystanego w terminie ustalonym zgodnie z art. 163 należało pracownikowi udzielić najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego. W obecnym stanie prawnym, gdy należy to uczynić najpóźniej do 30 września następnego roku kalendarzowego, trzeba przyjąć, zgodnie z wyżej wymienionym wyrokiem, że roszczenie o udzielenie urlopu wypoczynkowego przedawnia się z upływem trzech lat od dnia, w którym stało się wymagalne (art. 291 par. 1 k.p.), przy czym rozpoczęcie biegu tego terminu następuje bądź z końcem roku kalendarzowego, za który urlop przysługuje (art. 161 k.p.), bądź najpóźniej z dniem 30 września roku następnego, jeżeli urlop został przesunięty na ten rok z przyczyn leżących po stronie pracownika lub pracodawcy (art. 168 k.p.).
Przyczyny leżące po stronie pracownika lub pracodawcy, które umożliwiają przesunięcie terminu wykorzystania urlopu, są określone w art. 164–167 kodeksu pracy. Są to m.in. ważne przyczyny wskazane przez pracownika, szczególne potrzeby pracodawcy, jeżeli nieobecność pracownika spowodowałaby poważne zakłócenia toku pracy, czasowa niezdolność do pracy wskutek choroby i urlop macierzyński.
Etat kontra zlecenie. Siedem podstawowych różnic, które pomogą ci wybrać odpowiednią formę zatrudnienia
Etat kontra zlecenie. Siedem podstawowych różnic, które pomogą ci wybrać odpowiednią formę zatrudnienia

Zobacz również
Zatem w przykładzie, o którym mowa w pytaniu, rozpoczęcie biegu 3-letniego terminu przedawnienia roszczenia o udzielenie urlopu wypoczynkowego następuje:
- 31 grudnia 2016 r. albo
- najpóźniej 30 września 2017 r., jeżeli urlop został przesunięty na ten rok z przyczyn leżących po stronie pracownika lub pracodawcy.
Trzy dni urlopu wypoczynkowego, o których mowa w pytaniu, będą więc przedawnione 1 stycznia 2020 r. albo 1 października 2020 r.
Podstawa prawna
Art. 1672, art. 164–168, art. 291 par. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666).