Prowadzę działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług remontowych. Zatrudniam pracowników jedynie przy większych zleceniach (na podstawie umów o pracę na czas określony). Mimo że zawsze kieruję nowego pracownika na badania profilaktyczne, to podczas ostatniej kontroli inspektor pracy zarzucił mi, że nie mam pisemnej umowy z placówką medycyny pracy. Czy muszę ją mieć, skoro umowy o pracę są tylko czasowe i zdarza się, że przez kilka miesięcy nikogo nie zatrudniam?
Zgodnie z art. 229 kodeksu pracy (dalej: k.p.) pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikom na swój koszt profilaktyczną opiekę lekarską. Składają się na nią trzy rodzaje badań:
1) wstępne – dla osób przyjmowanych do pracy lub pracowników młodocianych przenoszonych na inne stanowiska pracy i innych zatrudnionych przenoszonych na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe,
2) okresowe – w terminie wyznaczonym przez lekarza medycyny pracy, oraz
3) kontrolne – w przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą.
Pracodawca nie może dopuścić do pracy osoby bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie (art. 229 par. 4 k.p.). Badania te, jak i inne świadczenia zdrowotne, których obowiązek zapewnienia spoczywa na pracodawcy, powinny być wykonywane na podstawie pisemnej umowy zawartej z podmiotem wykonującym działalność leczniczą w celu sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi. Obowiązek jej zawarcia jest niezależny od liczby zatrudnianych pracowników i częstotliwości zawierania umów o pracę. Umowa ta powinna określać m.in.:
1) strony umowy oraz osoby objęte świadczeniami z tytułu umowy,
2) zakres opieki zdrowotnej – w odniesieniu do pracowników powinien on obejmować co najmniej te rodzaje świadczeń, do zapewnienia których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów,
3) warunki i sposób udzielania świadczeń zdrowotnych, a w szczególności:
– sposób rejestracji osób objętych umową,
– organizację udzielania świadczeń,
– tryb przekazywania zaświadczeń lekarskich o zdolności do pracy bądź nauki,
– sposób podania tych informacji do wiadomości zainteresowanych,
4) okres, na jaki została zawarta umowa – z tym że nie może być on krótszy niż rok.
Z kolei placówka medycyny pracy jest zobowiązana poinformować właściwego okręgowego inspektora pracy o niewywiązywaniu się przez pracodawcę z obowiązku przekazywania jej informacji dotyczących m.in.:
– występowania czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków uciążliwych, wraz z aktualnymi wynikami badań i pomiarów tych czynników,
– zapewnienia możliwości przeglądu stanowisk pracy w celu dokonania oceny warunków pracy,
– udostępniania dokumentacji z wynikami kontroli warunków pracy w części odnoszącej się do ochrony zdrowia. ©?
Podstawa prawna
Art. 229 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.).
Rozporządzenie ministra zdrowia i opieki społecznej z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy (Dz.U. nr 69, poz. 332 ze zm.).
Art. 12 ust. 1 ustawy z 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1184 ze zm.).