Urzędnik zajmujący stanowisko, które jest równorzędne płacowo z kierowniczym, nie może sabotować obowiązku składania oświadczenia o stanie swojego majątku. Tak orzekł Sąd Najwyższy.

Członek korpusu służby cywilnej od lipca 2007 r. pracował w ministerstwie jako starszy specjalista. Na podstawie wydanego orzeczenia komisji dyscyplinarnej 7 stycznia 2010 r. został uznany za winnego niezłożenia w przepisanym terminie oświadczenia o stanie majątkowym. Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy przez Wyższą Komisję Dyscyplinarną Służby Cywilnej. Po kilku latach od tego zdarzenia mężczyzna został zwolniony dyscyplinarnie. Powód? Ciężkie naruszenia obowiązków członka służby cywilnej, które polegało na niezłożeniu w ustawowo zakreślonym terminie kolejnego oświadczenia o stanie majątkowym. A taki obowiązek wynika z m.in. z przepisów ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 216, poz. 1584 ze zm.).
Niższe wynagrodzenie zatrudnionego na zastępstwo
Niższe wynagrodzenie zatrudnionego na zastępstwo

Zobacz również
Pracownik domagał się przed sądem I instancji przywrócenia do pracy. Ten orzekł, że zatrudniony nie złożył oświadczenia majątkowego świadomie, z bezpośrednim zamiarem pogwałcenia obowiązującego prawa, które był zobowiązany przestrzegać. Powództwo zostało oddalone. Mężczyzna odwołał się od tego rozstrzygnięcia do sądu II instancji, którzy orzekł, że zgodnie z treścią art. 76 ust. 1 pkt 1 ustawy o służbie cywilnej jako członek korpusu służby cywilnej obowiązany jest w szczególności przestrzegać konstytucji i innych przepisów prawa. Przy czym dodał, że niezłożenie kolejnego oświadczenia majątkowego przez mężczyznę było bezprawne oraz zawinione, gdyż jako pracownik korpusu służby cywilnej „posiadający wykształcenie prawnicze i wykonujący zawód radcy prawnego (...) z całą pewnością miał zdolność do rozpoznania bezprawności swojego zaniechania”.
Sąd podkreślił, że zwolniony należał do kręgu pracowników podlegających przepisom ustawy antykorupcyjnej, ponieważ zajmował stanowisko równorzędne pod względem płacowym (art. 2 pkt 2 w związku z art. 2 ust. 1 tej ustawy) ze stanowiskami kierowniczymi wyraźnie wymienionymi w jej art. 2 ust. 1 pkt 1 a–c.
Sąd oddalił apelację. Zwolniony wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną. Ten orzekł, że sądy obu instancji trafnie i prawidłowo argumentowały, iż obowiązek składania przez skarżącego oświadczeń majątkowych wynikał z zajmowania i sprawowania równorzędnego płacowo decyzyjnego stanowiska głównego specjalisty w służbie cywilnej.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Najwyższego z 7 października 2015 r., sygn. akt II PK 259/14.