Powiadomiłam Państwową Inspekcję Pracy o niewypłaceniu mi wynagrodzenia za pracę za marzec. W trakcie kontroli przełożony stwierdził, że zostało mi ono wypłacone do ręki. Nie przedstawił na to żadnego dowodu. Inspektor pracy nie wydał jednak nakazu zapłaty. Swoją decyzję uzasadnił tym, że istnieje spór co do zasadności wypłaty, który może rozstrzygnąć tylko sąd pracy. Czy słusznie?
Postępowanie inspektora pracy było prawidłowe. Nie jest on uprawniony do rozstrzygania sporów między zatrudniającym a podwładnym na tle zasadności wypłaty wynagrodzenia za pracę.
W razie stwierdzenia naruszenia przepisów prawa pracy lub przepisów dotyczących legalności zatrudnienia inspektor pracy jest uprawniony m.in. do nakazania pracodawcy wypłaty należnego wynagrodzenia za pracę, a także innego świadczenia przysługującego pracownikowi. Nakazy w tych sprawach podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
Zwrot należne uposażenie, ewentualnie inne świadczenie oznacza, że inspektor ma prawo wydać taki nakaz tylko wtedy, gdy dana sytuacja nie budzi żadnej wątpliwości. Zatem w razie jakiegokolwiek sporu dotyczącego wypłaty (np. co do jej wysokości czy w ogóle zasadności) na linii zatrudniający – podwładny omawiany nakaz nie może zostać wydany. Spór ten nie może jednak dotyczyć oczywistego, wynikającego z przepisów prawa pracy, obligu wypłaty.
Nakaz zapłaty wynagrodzenia lub innego świadczenia jest decyzją, której wydanie musi być poprzedzone zbadaniem stanu faktycznego i ustaleniem, że skutkiem naruszenia przez pracodawcę normy prawa pracy jest niewypłacenie etatowcowi należnego wynagrodzenia za pracę lub innego wymagalnego świadczenia przysługującego mu od zatrudniającego.
„(...) aby nakaz mógł zostać wydany, obowiązek objęty nakazem musi być wymagalny i bezsporny. Gdyby bowiem zasadność wypłaty świadczeń budziła wątpliwości, jedynym organem kompetentnym do weryfikacji spornych roszczeń ze stosunku pracy jest sąd powszechny”. Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 20 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Gd 1063/13 (LEX nr 1471500). Natomiast w wyroku WSA w Opolu z 18 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Op 3/14 (LEX nr 1435309) sąd ten stwierdził, że „(...) istota nakazu zapłaty wynagrodzenia sprowadza się jedynie do skłonienia pracodawcy, aby ten wypełnił ciążący na nim obowiązek wówczas, gdy obowiązek ten jest wymagalny”.
Podstawa prawna
Art. 11 pkt 7, art. 21 oraz art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 768).
