Nie, ponieważ usunięcie archiwalnych plików nie uzasadnia zwolnienia pracownika w trybie natychmiastowym. Pogląd ten potwierdza wyrok Sądu Okręgowego w Elblągu z 31 października 2014 r. (sygn. akt IV Pa 47/14, www.orzeczenia.ms.gov.pl). W orzeczeniu tym sąd stwierdził, że warunkiem formułowania wobec pracownika skutecznego zarzutu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych jest poinformowanie go o obowiązkach. Pracodawca powinien ustalić zasady sporządzania, archiwizowania i likwidacji wytwarzanych przez pracowników dokumentów w wersji elektronicznej. Jeżeli tego nie uczyni, to nawet usunięcie przez zatrudnionego wszystkich wytworzonych przez niego plików nie może być zakwalifikowane jako podstawa rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 par. 1 pkt 1 kodeksu pracy; dalej: k.p.).
Zdaniem elbląskiego sądu okręgowego usunięcie danych nie stanowi naruszenia obowiązku dbania o dobro pracodawcy ani innego obowiązku o podstawowym charakterze. Zaakceptowanie odmiennego poglądu oznaczałoby, że pracodawca mógłby w zasadzie rozwiązać umowę z niemal każdym zatrudnionym, który w pracy posługuje się komputerem, bowiem usuwanie wytworzonych plików, w ocenie pracownika nieprzydatnych (najczęściej archiwalnych), jest na porządku dziennym.
Rozwiązanie umowy o pracę na podstawie art. 52 par. 1 pkt 1 k.p. w razie braku winy pracownika stanowi naruszenie tego przepisu. Orzecznictwo Sądu Najwyższego jest bardzo rygorystyczne w odniesieniu do znacznego stopnia winy pracownika jako przesłanki rozwiązania z nim umowy bez wypowiedzenia. Rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem w trybie natychmiastowym odnosi się do sytuacji, w których pracownik naruszył swoje podstawowe obowiązki pracownicze (a więc zachował się bezprawnie). Naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych może mieć postać działania lub zaniechania i musi charakteryzować się znacznym stopniem winy pracownika w postaci winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa (por. np. wyrok SN z 5 marca 2013 r., sygn. akt II PK 174/12, M.P.Pr. 2013/8). Działanie lub zaniechanie pracownika, które daje pracodawcy prawo rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 par. 1 pkt 1 k.p., musi także naruszać interes pracodawcy, a przynajmniej mu zagrażać (wyrok SN z 14 stycznia 2014 r., sygn. akt III PK 50/13, LEX nr 1448752). Pojęcie interesu pracodawcy obejmuje nie tylko jego majątek, ale także elementy niematerialne, jak np. dyscyplinę pracy czy poszanowanie przez pracowników majątku pracodawcy (wyrok SN z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I PK 275/12, LEX nr 1380854).
Jak skracanie odpoczynku wpływa na rozliczenia

Zobacz również
Podstawa prawna
Art. 52 par. 1 pkt 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.).
Art. 43 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1202).