W województwie warmińsko-mazurskim ludzie nauczyli się już żyć bez etatu.
W lutym stopa bezrobocia rejestrowanego wyniosła w woj. warmińsko-mazurskim 19,6 proc. i była najwyższa w kraju – podał Główny Urząd Statystyczny. Pierwsza pozycja regionu w tym rankingu jest nieprzypadkowa. To efekt likwidacji państwowych gospodarstw rolnych na początku transformacji gospodarki. Choć minęło od tego czasu prawie ćwierć wieku, nie udało się rozwiązać problemu braku zatrudnienia dla byłych pracowników PGR-ów. Dlatego nadal wielu jest zarejestrowanych w urzędach pracy. Jeśli jednak uwzględni się szarą strefę gospodarki, to okazuje się, że mieszkańcy woj. warmińsko-mazurskiego są bardzo zaradni. Według najnowszych danych stopa bezrobocia liczona według badań aktywności ekonomicznej ludności wynosiła w tym regionie w IV kw. 2014 r. tylko 6,9 proc. i była o 1,2 pkt proc. mniejsza niż przeciętnie w kraju. Lepiej pod tym względem było tylko w woj. opolskim i mazowieckim.
Skąd ta relatywnie dobra sytuacja na rynku pracy w woj. warmińsko-mazurskim? Wynika ona m.in. z kryteriów przyjętych przy ustalaniu stopy bezrobocia w badaniach aktywności ekonomicznej ludności. Są one bardzo restrykcyjne – według nich, jeśli dana osoba przepracowała w tygodniu choćby godzinę, nie jest już zaliczana do grupy bezrobotnych. Nie jest to miernik wymyślony w Polsce. Jest on zgodny z zaleceniami Międzynarodowej Organizacji Pracy i Komisji Europejskiej i został przyjęty we wszystkich krajach Wspólnoty z wyjątkiem Wielkiej Brytanii i Irlandii.
– Przy takim określaniu poziomu bezrobocia mieszkańcy woj. warmińsko-mazurskiego wypadają dobrze, bo mają większe możliwości wykonywania prac dorywczych niż mieszkańcy innych regionów. Nauczyli się żyć z brakiem możliwości legalnego zatrudnienia – ocenia prof. Zenon Wiśniewski z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jesienią i zimą zarabiają, uczestnicząc np. w nagonkach podczas polowań. Teraz zbierają m.in. poroża zwierząt – za 1 kg poroża jelenia można otrzymać w skupie nawet 100 zł. Ponadto mazurskie jeziora przyciągają miliony turystów. Pojawia się więc dużo prac sezonowych w hotelarstwie i gastronomii. Część mieszkańców zatrudnia się, nie informując o tym fiskusa, pozostając w rejestrach urzędów pracy jako osoby bezrobotne. Inni gremialnie odwiedzają obwód kaliningradzki, gdzie kupują tańsze produkty, które potem sprzedają z zyskiem na polskich bazarach.
Podobnie jest na Podkarpaciu. Tam także sporo osób żyje z tego, co da las, z pracy w szarej strefie czy handlu przygranicznego. Jednak taką możliwość zarobku ma mniej osób, ponieważ np. zakupy na Ukrainie są trudniejsze w związku z toczącą się tam wojną i dużą inflacją. Ponadto na Podkarpaciu baza turystyczna jest mniej rozwinięta, co sprawia, że i pracy poza wiedzą fiskusa jest mniej. Dlatego bezrobocie w woj. podkarpackim liczone według BAEL jest najwyższe w kraju i wyniosło pod koniec ubiegłego roku 13,8 proc. To sprawia, że bardzo dużo osób z tego regionu wyjeżdża za pracą za granicę – według dostępnych danych w 2011 r. aż co 12. mieszkaniec woj. podkarpackiego przebywał za granicą ponad trzy miesiące, a w woj. warmińsko-mazurskim co 13.
Komentarze(20)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarszejak kogos stac jedzie na poludnie europy
zreszta po co komu 3 fotki z wakacji za 6 punktow kazda i wydruk 500 zl. /sztuka
Legalne w Polsce jest wszystko to od czego płaci się HARACZ ?
Czyli wszyscy żyjemy NIELEGALNIE bo nie płacimy państwu polskiemu za to że pozwala nam żyć ?
Jest także istotnym nieporozumieniem twierdzenie, że bezrobocie mogą zlikwidować ci, którzy zwiększają ilość miejsc pracy... To jest jednak możliwe tylko wtedy, kiedy istnieje zapotrzebowanie na dany produkt lub usługę. Nikt nie uruchomi nowego miejsca pracy, jeśli nie sprzeda tego, co chce oferować na rynku. Natomiast popyt pojawia się tam, gdzie rodziny dysponują większą ilością gotówki, niż potrzeba wydać na artykuły i opłaty "pierwszej potrzeby" (czyli na wydatki, których nie można odłożyć w czasie). Nasz, polski system wynagrodzeń oparty jest na założeniu, iż najniższa płaca powinna wystarczyć na utrzymanie samego pracownika ...w sytuacji, kiedy w normalnych krajach kapitalistycznych poziom płacy najniższej ma wystarczyć na utrzymanie czteroosobowej rodziny! Bez radykalnej zmiany sposobu określania poziomu płacy minimalnej nie ma większych szans na trwałą likwidację problemu bezrobocia! Jeżeli zarobki jednej osoby są za niskie, aby pokryć koszty utrzymanie pracownika i jego rodziny, to z ekonomicznego przymusu w jednej rodzinie muszą pracować co najmniej dwie osoby. Jednym słowem pracodawcy, którzy cieszą się z niskiego poziomu płacy minimalnej, likwidują warunek konieczny, który gwarantuje istnienie i rozwój ich firm...
ciekawe czy mieści się to profesorowi w głowie by jego dzieci i wnuki też się tak mogły nauczyć
Idiotyzm...
Swoją drogą szanowny profesorze -> spróbuj Pan sam pozyć ze zbierania poroży i jagódek
Przy polityce najniższej ceny mamy szybkie byle jak, wykonane przez niedouczonych do zawodu pozostawionych sobie bez nadzoru inwestorskiego z niechlujną koordynacją działań, a później mamy spalony most w Warszawie, przedłużające się zakończenie budowy metra, zalanie tunelu Wisłostrady w Warszawie podczas budowy metra, niesprawny program do liczenia głosów przy wyborach samorządowych itd. I tak powróciliśmy do mentalności jak za PRL-u. Jedni udają, że płacą a drudzy udają, że robią, zero odpowiedzialności, bo jest rozmyta, plus rozbudowany sektor administracji publicznej. Koszty rosną a efektów nie widać, budżet i ZUS co raz bardziej zadłużony, bo wpływy z podatków maleją, bo przy kryterium najniższa cena trzeba stosować triki "ale umowy śmieciowe" itd.