Osoby, które dopiero rozpoczynają karierę zawodową mają słabszą pozycję niż inni zatrudnieni. Szczególne normy obowiązują m.in. stażystów.
Osoby, które dopiero rozpoczynają karierę zawodową mają słabszą pozycję niż inni zatrudnieni. Szczególne normy obowiązują m.in. stażystów.
Każdemu pracownikowi należy się płatny urlop wypoczynkowy. Co do zasady powinien być nieprzerwany i przysługiwać corocznie. Zasady nabywania tego świadczenia są jednak inne w przypadku osób podejmujących pierwsze zatrudnienie.
Zgodnie z kodeksem pracy prawo do urlopu przysługuje im z upływem każdego miesiąca zatrudnienia. Pełny wymiar tego świadczenia, do którego zyskają uprawnienie po roku, to 20 dni. Z każdym kolejnym miesiącem pracy nabywają więc prawo do 1 i 2/3 wolnego dnia. Bez względu na to, u ilu pracodawców pracownik będzie zatrudniony w pierwszym roku swojej pracy, zawsze urlop będzie nabywał na powyższych zasadach. Oznacza to, że jeśli pracował w jednej firmie od maja do lipca danego roku, a w następnej od sierpnia do października, to w obydwu zyskał urlop cząstkowy.
Miesiąc zatrudnienia nie musi być ustalany w sposób ciągły. Oznacza to, że należy zliczyć każdy okres zatrudnienia w pierwszym roku, nawet jeden dzień.
Aby nabyć prawo do dni wolnych, pracownik nie musi faktycznie świadczyć pracy. Wystarczające jest zatrudnienie, a zatem nawet jeśli przebywa na zwolnieniu lekarskim, nie traci urlopu.
Powyższe zasady obowiązują jedynie w pierwszych 12 miesiącach pracy. Prawo do kolejnych wolnych dni pracownik nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym.
Inną drogą rozpoczęcia życia zawodowego jest staż na zasadach określonych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 674 z późn. zm.). Młoda osoba, która go odbywa, nie nawiązuje stosunku pracy z pracodawcą. Obowiązują ją więc inne reguły niż w przypadku pracowników.
Pracodawca jest obowiązany udzielić stażyście 2 dni wolnych po każdych 30 dniach kalendarzowych odbywania stażu. Za czas odpoczynku przysługuje stypendium.
Jeszcze inne zasady obowiązują w przypadku pracowników tymczasowych, których zatrudnia agencja pracy tymczasowej. Firma, w której osoba taka świadczy pracę, jest obowiązana umożliwić jej wykorzystanie urlopu wypoczynkowego, tylko jeśli okres zatrudnienia obejmuje przynajmniej sześć miesięcy. Jeżeli jest krótszy, to agencja i pracodawca mogą samodzielnie uzgodnić, czy udzielą urlopu w całości, czy w części. Jego wymiar to 2 dni za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji danego pracodawcy. Ponadto pracownik, który nie wykorzysta wolnych dni w okresie wykonywania pracy tymczasowej, ma prawo do ekwiwalentu pieniężnego. Wypłaci go agencja pracy tymczasowej.
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Reklama
Reklama