Rozwiązałam umowę o pracę z jednym z podwładnych z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia. Równocześnie w okresie wypowiedzenia zwolniłam go z obowiązku wykonywania zadań służbowych, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.
W trakcie biegu tego okresu wezwałam go telefonicznie do firmy w celu podjęcia pracy. Ten jednak odmówił, twierdząc, że klauzula o zwolnieniu go z obowiązku świadczenia pracy nie określa zasad jego ewentualnego powrotu do pracy na wezwanie. Czy wobec tego mogę go zwolnić w trybie natychmiastowym za zlekceważenie polecenia służbowego?
Zgodnie z definicją stosunku pracy, przez jego nawiązanie etatowiec zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zatrudniającego, ten ostatni zaś ‒ do wypłaty wynagrodzenia pracownikowi. Zatem etatowiec ma obowiązek świadczenia obowiązków służbowych aż do zakończenia współpracy, pracodawca zaś powinien dopuścić go do pracy.
Z uwagi więc na to, że aż do upływu czasu wypowiedzenia stosunek pracy trwa, pracownik – bez względu na własne odczucia – ma obowiązek respektować polecenia służbowe zatrudniającego, w tym m.in. wezwania do stawienia się w firmie, mimo zwolnienia w okresie wypowiedzenia z obligu świadczenia pracy. Odwołanie etatowca z omawianego zwolnienia może nastąpić w dowolnym czasie, np. przez telefoniczne wezwanie go do firmy w celu podjęcia wykonywania zadań zawodowych. Pracodawca nie ma przy tym obowiązku uzyskania na to odwołanie aprobaty pracownika. Przeciwny pogląd byłby bowiem sprzeczny z dyspozycją art. 22 par. 1 kodeksu pracy. Zatrudniający nie ma również obowiązku określenia reguł powrotu etatowca do firmy na wezwanie pracodawcy w ewentualnym piśmie o zwolnieniu z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia (choć jest to dopuszczalne).
Reasumując, czytelniczka może rozstać się ze swoim podwładnym w trybie pilnym z powodu niestawienia się przez niego w miejscu pracy, w określonym dniu, na polecenie służbowe zatrudniającego. Uprzednie wypowiedzenie temu pracownikowi angażu nie stoi na przeszkodzie jego zwolnieniu dyscyplinarnemu.
Podstawa prawna
Art. 22 par. 1, art. 362, art. 52 par. 1 pkt 1 oraz art. 60 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U z 2018 r. poz. 917 ze zm.).