Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty, wskazując, że zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS nie został on uznany za niezdolnego do pracy.
Mężczyzna oceniał swoją sytuację inaczej. Złożył więc odwołanie od decyzji organu. Wskazał w nim, że schorzenia, na które cierpi, czynią go niezdolnym do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. W trakcie aktywności zawodowej był bowiem ślusarzem, spawaczem i operatorem suwnicy. Natomiast teraz ma przeciwwskazania do ciężkiej pracy fizycznej, na wysokości i w ponadnormatywnym hałasie. Wyjaśnił dodatkowo, że ze świadczenia rentowego korzystał przez kilkanaście ostatnich lat z powodu dolegliwości dyskopatycznych. Następnie zmuszony był podjąć zatrudnienie wobec nieprzedłużenia mu okresu rentowego, co wpłynęło na pogorszenie stanu jego zdrowia.
Sąd Okręgowy w Koszalinie oddalił jednak odwołanie mężczyzny.
W oparciu o dowód z opinii biegłego SO ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, a w ramach posiadanych kwalifikacji może wykonywać np. lekkie czynności ślusarskie czy spawalniczo-montażowe. Podkreślił także, że zwyrodnieniowe schorzenia kręgosłupa są powszechne szczególnie u osób starszych, stąd sam fakt ich występowania nie może uzasadniać przyznania renty. Podobnie jest zresztą ze wszystkimi zmianami chorobowymi. Ich występowanie nie wystarcza dla ustalenia niezdolności do pracy, albowiem konieczne jest jeszcze stwierdzenie, że upośledzają one funkcje organizmu w stopniu uniemożliwiającym pracę. Również stałe pozostawanie w leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania niezdolności do pracy, nawet jeśli w pewnych okresach wpływa na konieczność korzystania z czasowych zwolnień lekarskich.
Sąd ocenił, że podnoszone przez ubezpieczonego argumenty były jedynie jego subiektywnymi odczuciami. Jednak poczucie krzywdy w związku z brakiem stałego zatrudnienia i dochodów nie stanowi podstawy ustalenia prawa do renty z ubezpieczeń społecznych, gdyż nie jest ona świadczeniem socjalnym.
Z powyższym rozstrzygnięciem w całości nie zgodził się ubezpieczony.
W apelacji zaznaczył, że nie ma możliwości znalezienia zatrudnienia, bowiem posiada kwalifikacje do pracy ciężkiej, a ze względu na przeciwwskazania nie może jej wykonywać. Poza tym jego wiek również zmniejsza szanse na zatrudnienie.
Sąd apelacyjny uznał jednak, że odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.
W uzasadnieniu wskazał, że okoliczność, iż ubezpieczony nie może znaleźć zatrudnienia, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie. Sytuacja na rynku pracy nie jest bowiem przedmiotem badania w postępowaniu o rentę.
SA zaznaczył, że materiał dowodowy wykazał, że ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy nawet częściowo. W tej sytuacji brak jest podstaw do przyznania mu renty.
ORZECZNICTWO
Wyrok SA w Szczecinie z 1 września 2017 r., sygn. akt III AUa 906/16.
