Czy pracodawca może stosować 1/12 kwoty zmniejszającej podatek przy obliczaniu zaliczki z tytułu świadczeń ze stosunku pracy wypłaconych pracownikowi po rozwiązaniu z nim stosunku pracy, jeżeli ten złożył w odpowiednim czasie oświadczenie PIT-2 i nie powiadomił płatnika o zmianie stanu faktycznego wynikającego z tego oświadczenia?
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej (dalej: zakłady pracy) są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ustawy o PIT).
Z kolei stosownie do art. 32 ust. 3 ustawy o PIT zaliczkę obliczoną w sposób określony w art. 32 ust. 1 pkt 1, ust. 1a i 2 ustawy o PIT pomniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1 ustawy o PIT, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru (tj. PIT-2), w którym stwierdzi, że:
1) nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika;
2) nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;
3) nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy o PIT;
4) nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
5) ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.
Oświadczenia tego nie składa się, jeżeli stan faktyczny wynikający z oświadczenia złożonego w latach poprzednich nie uległ zmianie (zob. art. 32 ust. 3a ustawy o PIT). Zakład pracy nie zmniejsza zaliczki w sposób określony w art. 32 ust. 3 ustawy o PIT, jeżeli podatnik powiadomił go o zmianach stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia (art. 32 ust. 4 ustawy o PIT).
Należy zauważyć, że w art. 32 ust. 4 ustawy o PIT ustawodawca nie użył pojęcia pracownik, a podatnik. Istotne jest, aby w chwili wypłaty wynagrodzenia z tytułu stosunku pracy nadal były spełnione warunki, od których ustawodawca uzależnia prawo do zmniejszenia zaliczki na podatek PIT. Zatem jeżeli nie doszło do zmian stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia PIT-2, to sam fakt ustania stosunku pracy powodujący, że strony tego stosunku przestają być dla siebie „pracownikiem” i „zakładem pracy” nie oznacza, iż płatnik traci uprawnienie do pomniejszenia zaliczki o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek od wypłaconego wynagrodzenia i innych świadczeń wynikających z umowy o pracę obowiązującej przed rozwiązaniem stosunku pracy. Płatnik bowiem nadal wypłaca wynagrodzenie czy inne świadczenia z tytułu stosunku pracy, a więc jako zakład pracy. Sam fakt ustania stosunku pracy nie powoduje, że wygasa zobowiązanie pracodawcy do zmniejszania zaliczki o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek wynikające ze złożonego przez pracownika PIT-2.
Płatnik nadal zatem może stosować 1/12 kwoty zmniejszającej podatek przy obliczaniu zaliczki z tytułu świadczeń ze stosunku pracy wypłaconych pracownikowi po rozwiązaniu z nim stosunku pracy, jeżeli pracownik złożył w odpowiednim czasie oświadczenie PIT-2 i nie powiadomił płatnika o zmianie stanu faktycznego wynikającego z tego oświadczenia (zob. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 grudnia 2017 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.302.2017.1.AK1; interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 25 maja 2017 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.43.2017.1.AMN; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 41/14).
Podstawa prawna
Art. 27 ust. 1b pkt 1, art. 31, art. 32 ust. 1 pkt 1, art. 32 ust. 1a, 2, 3, 3a i 4 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.).