Wniosła skargę do sądu, która okazała się ostatecznie bezskuteczna. Zasadniczo sądy przyjęły uzasadnienie MON dotyczące odmowy, a mianowicie, że odpowiednie prawo krajowe wymagało, aby cały personel wojskowy, w tym lekarze, był w stanie nosić standardowy zestaw żołnierski ważący około 57 kg. Ograniczenie miało zatem na celu stworzenie siły wojskowej zdolnej do udziału w każdej misji. Sądy krajowe w szczególności przyjęły za resortem obrony zrównanie wielkości z siłą (co nie opierało się na ocenie prawnej ani żadnych badaniach czy statystykach). Uznały również, że sprawa nie dotyczyła kwestii dyskryminacji ze względu na płeć, ponieważ wymagania odnośnie do wzrostu i wagi były różne dla kandydatów płci żeńskiej i męskiej.
Powołując się na art. 14 (zakaz dyskryminacji) w związku z art. 2 protokołu nr 1 (prawo do nauki), skarżąca zarzuciła, że była dyskryminowana z powodu wzrostu, twierdząc, że ograniczenia nałożone przez szkołę uniemożliwiły jej udowodnienie swojej siły fizycznej i przydatności do zawodu lekarza wojskowego (skarga nr 64480/19).