Subskrybuj nas na Youtube
Pracownik samorządowy nie może być na stałe oddelegowany do pracy w innej jednostce, która podlega gminie, na mocy porozumienia dyrektorów – orzekł Sąd Najwyższy.
Dyrektor zespołu szkół ponadgimnazjalnych zatrudnił główną księgową na czas nieokreślony. W ramach etatu wykonywała obowiązki również w poradni psychologiczno-pedagogicznej na podstawie ustnego, a następnie pisemnego porozumienia między dyrektorami jednostek finansowanych przez tę samą gminę.
Kiedy księgowa została zwolniona, wniosła sprawę przeciwko poradni o wynagrodzenie za pracę i ustalenie istnienia stosunku pracy. Sędzia uznał, że usługi kobiety nie miały charakteru stosunku pracy. Nie podpisywała listy obecności, a w poradni pojawiała się w razie konieczności. Dodatkowo sąd I instancji podniósł, że racjonalne jest nietworzenie stanowiska pracy, skoro obsługa była w niewielkim rozmiarze (60 pracowników szkoły i 7 pracowników poradni). Zwrócił uwagę, że księgowa przez wiele lat pracy nie negowała zakresu swych obowiązków, jej żądania nie mogą więc być uwzględnione. Sąd II instancji podzielił te ustalenia i oddalił apelację pracownicy szkoły.
Z kolei Sąd Najwyższy orzekł, że z umowy, jak i zakresu czynności nie wynika, by wolą stron albo w drodze jednostronnej dyspozycji pracodawcy doszło do wyznaczenia miejsca wykonywania pracy w pozwanej poradni. Nie można akceptować praktyki dorozumianego stałego oddelegowania pracownika do innego podmiotu.
SN orzekł, że porozumienie między podmiotami (zespołem szkół i poradni) w orzecznictwie jest dopuszczalne, choć nie jest to uregulowane w kodeksie pracy. Zdaniem SN jego usankcjonowanie ma miejsce np. na tle ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 902 ze zm.). Zgodnie z jej art. 22 urzędnika można na jego wniosek lub za jego zgodą przenieść do pracy w innej jednostce. W omawianej sprawie nie było takiej sytuacji. W efekcie SN uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Najwyższego z 30 maja 2017 r., sygn. akt I PK 171/16.
