Jeśli plan zagospodarowania przestrzennego zakazuje wykonywania określonej działalności gospodarczej na własnej nieruchomości, a z dokumentacji lub uzasadnienia nie wynika, dlaczego wprowadzono obostrzenie, uchwała w tym zakresie jest nieważna – wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim.
Sprawa dotyczyła ustanowionego w planie zagospodarowania przestrzennego zakazu prowadzenia działalności związanej z gospodarką odpadami na obszarze należącym do skarżącego. Wniósł on uwagi do projektu dokumentu, które zostały odrzucone, a plan zgodnie z procedurą – uchwalony.
Mężczyzna wezwał radę miejską do usunięcia naruszeń i wniósł skargę do sądu, argumentując, że plan narusza jego prawo własności, uniemożliwiając budowę zakładu przetwarzania odpadów (wcześniej złożył wniosek do burmistrza o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla zakładu przetwarzania odpadów). Burmistrz odpowiadał, że plan został uchwalony zgodnie z prawem, a skarżący nie wykazał, by uchwała negatywnie wpływała na jego sferę prawno-materialną. Został wydany wyrok, który uchylił Naczelny Sąd Administracyjny i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Nowelizacja specustawy koronawirusowej nie omija prawa budowlanego
Nowelizacja specustawy koronawirusowej nie omija prawa budowlanego

Zobacz również
WSA w Gorzowie Wielkopolskim, związany poglądem NSA, uznał, że w tej sprawie należało orzec nieważność planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie wskazanym przez skarżącego. Wskazał, że rada miejska niedostatecznie uzasadniła wprowadzenie go w życie. Tymczasem powody ograniczeń w sprawowaniu prawa własności powinny wynikać z dokumentacji zgromadzonej w toku procedury planistycznej lub fakultatywnego uzasadnienia. WSA zaznaczył, że ingerencja w prawo własności jest możliwa, ale racjonalnie i proporcjonalnie. Zaskarżony paragraf wpływał na interes prywatny skarżącego, należało więc wyraźnie wskazać, z jakich powodów wprowadzone zostają obostrzenia.
Pogoń za unijnym wsparciem odsuwa w cień planowanie przestrzenne
Pogoń za unijnym wsparciem odsuwa w cień planowanie przestrzenne

Zobacz również
Sąd wskazał, że powodem stwierdzenia nieważności uchwały może być zarówno jej niezgodność z prawem, jak i nadużycie uprawnień przez organ, który ją uchwalił. W rozpoznawanej sprawie gmina przekroczyła granice władztwa planistycznego oraz naruszyła zasadę proporcjonalności.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 12 marca 2020 r., sygn. akt II SA/Go 858/19.www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia