Subskrybuj nas na Youtube
Strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego dotyczy skarga, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Takie prawo przysługuje, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej, niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (nastąpiła przewlekłość postępowania).
Wydaje się, że w opisywanej sytuacji komornik będzie w stanie obalić przed sądem zarzuty czytelnika i wykazać, że z jego winy nie doszło do przewlekłości postępowania.
Przesłanki
Strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego dotyczy skarga, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Takie prawo przysługuje, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej, niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (nastąpiła przewlekłość postępowania). Pozwala na to art. 2 ust. 1 ustawy z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (dalej: ustawa).
Z kolei jak wynika z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych:
● przez sąd w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty, albo
● przez prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze w celu zakończenia postępowania przygotowawczego, lub
● przez sąd lub komornika sądowego w celu przeprowadzenia i zakończenia sprawy egzekucyjnej albo innej sprawy dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego. Przy czym konieczne jest uwzględnienie charakteru sprawy, stopnia faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenia dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowania się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.
Przykładowo Sąd Najwyższy w postanowieniu z 3 czerwca 2014 r. (sygn. akt SPP 116/14) wskazał, że przewlekłość postępowania należy rozumieć jako długotrwałe zaniechanie przez sąd czynności lub podejmowanie czynności nieefektywnych bądź pozornych, nieuzasadnione żadną z okoliczności wymienionych w art. 2 ust. 2 ww. ustawy. Wskazał również, że ww. ustawa nie wyznacza przy tym przeciętnego czasu oczekiwania na rozpatrzenie sprawy. W judykaturze zasadniczo za przewlekłe uznaje się postępowanie trwające ponad 12 miesięcy. Nie jest to wprawdzie sztywna cezura czasowa dla oceny zgodności postępowania z konwencyjnymi, konstytucyjnymi i proceduralnymi dyrektywami osądzenia sprawy w rozsądnym terminie.
Ocena działań
Trzeba zatem ocenić, czy w podanym stanie faktycznym doszło do przewlekłości w działaniu komornika. Z podanego stanu faktycznego wynika, że co prawda komornik nie poinformował pisemnie przedsiębiorcy o stanie egzekucji (m.in. nie dostarczył zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, nie wezwał do uiszczenia zaliczki na wydatki itd.), to jednak nie pozostawał bezczynny. Jak bowiem podaje przedsiębiorca, komornik dokonał – zgodnie z wnioskiem egzekucyjnym – ustaleń majątku dłużnika w terenie, a także we właściwej jednostce samorządu prowadzącej ewidencję gruntów i budynków. Zatem podejmował określone czynności egzekucyjne zgodne z wnioskiem wierzyciela. Niezależnie od powyższego akta sprawy egzekucyjnej znajdowały się w sądzie z powodu skargi dłużnika. To z kolei jest przyczyną niezależną od komornika, gdyż prawem strony postępowania egzekucyjnego jest składanie środków zaskarżenia.
Przedstawione okoliczności skłaniają do wniosku, że w opisywanym stanie faktycznym prawdopodobnie nie doszło do przewlekłości w postępowaniu komornika. Jakkolwiek nie wysłał żadnej pisemnej korespondencji do wierzyciela, to po pierwsze w okresie 2 miesięcy wykonywał czynności zgodne z wnioskiem wierzyciela, po drugie nie miał wpływu na postępowanie przed sądem w przedmiocie skargi dłużnika. Podobne stanowisko w zbliżonym stanie faktycznym zajął Sąd Okręgowy w Poznaniu w postanowieniu z 31 stycznia 2014 r. (sygn. akt XV S 152/13).
Podstawa prawna
Art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. z 2004 r. nr 179, poz. 1843 ze zm.).
