Chodziło o przedsiębiorcę, który prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wydobywaniu i sprzedaży żwiru, piasku i gliny. Uzyskał stosowną koncesję na wydobycie, a po jego zakończeniu otrzymał od starosty nakaz zrekultywowania tego terenu. Była to decyzja o rekultywacji terenu powydobywczego.
Spór z fiskusem sprowadzał się do tego, czy do czasu zakończenia rekultywacji grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy należy nadal uważać za zajęte na działalność gospodarczą. Miało to istotny wpływ na wysokość stawki podatku od nieruchomości.
Przedsiębiorca uważał, że rekultywacja nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej, więc nie ma uzasadnienia dla zastosowania w odniesieniu do gruntów najwyższej stawki podatku.
Innego zdania były organy podatkowe. Wójt gminy wydał decyzję określającą prawie 70 tys. zł podatku do zapłaty za jeden rok. Podtrzymało ją następnie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bydgoszczy. Organy uznały, że do czasu zakończenia rekultywacji należy uznać grunty nie tylko za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, ale także faktycznie zajęte na jej prowadzenie. To powoduje, że podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki najwyższej, właściwej dla gruntów związanych z prowadzeniem biznesu.
Z organami zgodziły się również sądy. WSA w Bydgoszczy uzasadnił, że zgodnie z art. 4 pkt 18 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1326) osoba powodującą utratę albo ograniczenie wartości użytkowej gruntów jest obowiązana do ich rekultywacji na własny koszt. Podmiot eksploatujący złoże ma więc obowiązek sukcesywnie prowadzić rekultywację terenów poeksploatacyjnych.
Z kolei z ustawy – Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1973) wynika, że eksploatację złoża kopaliny prowadzi się w sposób gospodarczo uzasadniony, przy zastosowaniu środków ograniczających szkody w środowisku i przy zapewnieniu racjonalnego wydobycia i zagospodarowania kopaliny.
Z przepisów tych wynika, że działalność gospodarcza w zakresie wydobywania kopalin obejmuje również rekultywację gruntów po wyczerpaniu złoża – orzekł WSA (sygn. akt I SA/Bd 270/18).
Tego samego zdania był Naczelny Sąd Administracyjny. Orzekł, że rekultywacja jest elementem prowadzenia działalności wydobywczej kopalin, więc – jak tłumaczył w uzasadnieniu sędzia Jacek Pruszyński – do czasu zakończenia rekultywacji należy uznać, że teren nią objęty jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej.
Sędzia dodał, że w sprawie skarżącego nie wystąpiły też przeszkody techniczne, które powodowałyby wyłączenie gruntów z opodatkowania.

orzecznictwo

Wyrok NSA z 20 lipca 2022 r., sygn. akt III FSK 708/21 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia