– Zgłaszają się do nas starsze osoby, które z powodu trudnej sytuacji na rynku musiały zlikwidować swoje firmy i nie mają z czego żyć. Tymczasem nie mogą zwrócić się do ZUS o świadczenie przedemerytalne, jeśli wcześniej nie były zarejestrowane jako bezrobotni – tłumaczy Dorota Wolicka, dyrektor Biura Interwencji i Organizacji Związku Przedsiębiorców i Pracodawców.
Ustawa z 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 170 ze zm.) zakłada, że o taką formę ochrony mogą się ubiegać osoby w wieku 56 lat kobiety i 61 lat mężczyźni. Muszą one też posiadać okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat w przypadku kobiet i 25 lat w przypadku mężczyzn.
Przy czym prowadzący działalność gospodarczą muszą opłacać składki na ubezpieczenie społeczne w pełnej wysokości przez ostatnie 24 miesiące przed likwidacją firmy. Równocześnie mają obowiązek udowodnić, że wymagany wiek oraz okres składkowy i nieskładkowy osiągnęli do dnia wydania przez sąd postanowienia o upadłości zakładu.
Efekt reformy wydłużającej wiek emerytalny do 67. roku życia: Seniorzy na bruk
Efekt reformy wydłużającej wiek emerytalny do 67. roku życia: Seniorzy na bruk

Zobacz również
Z kolei art. 58 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 149) zakłada, że bezrobotni powyżej 50. roku życia mogą się ubiegać się o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego dopiero po upływie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy.
– Ten przepis trzeba zmienić. Przez niego nawet o kilka miesięcy oddala się perspektywa otrzymania świadczenia – dodaje Wolicka.
Eksperci zwracają też uwagę, że osoba zmuszona do zarejestrowania się w pośredniaku przez okres pobierania zasiłku nie może odmówić – bez uzasadnionej przyczyny – przyjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, która zostanie jej zaproponowana przez urząd pracy.
Dodatkowo wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego należy złożyć w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez urząd pracy zaświadczenia o pobieraniu zasiłku przez okres 180 dni.
Zdaniem pracodawców stawianie takich wymagań jest nieprawidłowe. Uważają oni, że prawo do skorzystania ze świadczenia powinno zależeć wyłącznie od spełnienia kryterium wiekowego i składkowego.