Ustawa wdraża do polskiego prawa unijną dyrektywę z 14 listopada 2011 r. Zawiera ona dodatkowe kryteria niezbędne do obliczania rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania kredytów na czas nieokreślony lub kredytów spłacanych w całości w powtarzających się okresach.
Jednolity sposób obliczania oprocentowania umożliwi konsumentom porównanie ofert kredytowych z różnych państw członkowskich. Chodzi o to, aby kredytodawcy podawali informację o rzeczywistej rocznej stopie oprocentowania w oparciu o ujednolicony model.
Przykładowo, gdy na podstawie umowy o kredyt nie można ustalić terminu lub kwoty płatności, do której zobowiązany jest konsument, zakłada się, że płatności dokonano zgodnie z terminami i warunkami wymaganymi przez kredytodawcę. Wprowadzono też zapis, zgodnie z którym jeżeli umowa o kredyt daje konsumentowi swobodę dokonywania wypłat, przyjmuje się, że całkowita kwota kredytu została wypłacona od razu i w całości.