Pracownik ukończył 50 lat w listopadzie 2022 r. W grudniu poszedł do szpitala. Zwolnienie lekarskie obejmuje na razie okres od 10 grudnia do 24 grudnia 2022 r. Jednak spodziewamy się dalszych zwolnień, bo pracownik miał poważną operację i zapewne będzie przechodził dłuższą rekonwalescencję. W 2022 r. dotychczas nie chorował i ta niezdolność do pracy jest pierwszą. Na razie przysługuje mu wynagrodzenie chorobowe. Jak prawidłowo ustalić prawo do dalszych świadczeń z tytułu niezdolności do pracy?

odpowiedź

Przy założeniu, że pracownik będzie dalej chorował i zwolnienie lekarskie będzie cały czas kontynuowane, to za okres od 10 do 31 grudnia 2022 r. będzie mu przysługiwało wynagrodzenie chorobowe w ramach limitu 33 dni, a za okres pierwszych 14 dni 2023 r. (1‒14 stycznia) ‒ również wynagrodzenie chorobowe, ale już według nowego limitu, w wysokości 80 proc. podstawy wymiaru. Od 15. dnia choroby pracownik nabędzie prawo do zasiłku z ubezpieczenia społecznego.
Kodeks pracy przewiduje dla pracownika prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną. Wynagrodzenie chorobowe przysługuje za czas tej niezdolności, trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Pracownikowi, który ukończył 50. rok życia, prawo do krótszego, bo tylko 14-dniowego okresu wypłaty wynagrodzenia, przysługuje, począwszy od następnego roku kalendarzowego po roku, w którym ukończył 50. rok życia.
W opisanej sytuacji w 2022 r. pracownika będzie jeszcze obowiązywał dłuższy limit, tj. 33 dni niezdolności do pracy z prawem do wynagrodzenia chorobowego.
Gdy niedyspozycja pracownika przypada na przełom roku, tzn. zwolnienie lekarskie obejmuje część grudnia i stycznia, można wyróżnić dwa przypadki:
1) pracownik nie przekroczył jeszcze limitu 33 (14) dni i pracodawca na przełomie roku płaci mu wynagrodzenie chorobowe,
2) pracownik łącznie chorował w roku dłużej niż przeznaczony dla niego limit dni lub dostarczył akurat w grudniu jednorazowe zaświadczenie lekarskie na okres ponad ten limit i płatnik zasiłków rozpoczął w starym roku wypłatę zasiłku chorobowego.
Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy z powodu choroby przypada na przełomie roku kalendarzowego, a 31 grudnia pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego z kodeksu pracy, to od 1 stycznia pracownikowi temu nadal przysługuje wynagrodzenie. Jednak okres 33 dni lub odpowiednio 14 dni, za który w nowym roku kalendarzowym przysługuje wynagrodzenie, powinien być liczony od 1 stycznia na nowo. Jeśli zaś nieprzerwana niezdolność do pracy przypada na przełomie roku kalendarzowego, a 31 grudnia pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, to od 1 stycznia pracownikowi przysługuje nadal zasiłek chorobowy za cały okres tej nieprzerwanej niezdolności do pracy. ©℗
Podstawa prawna
• art. 92 ustawy z 26 czerwca 1974 r. ‒ Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2022 poz. 1510; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 1700)
• art. 11, art. 36 i art. 40 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1732)