Autorami opracowania są Joanna Śliwińska, Łukasz Chruściel, radca prawny, partner w kancelarii PCS Paruch Chruściel Schiffter Stępień Kanclerz | Littler, Patryk Kozieł, aplikant radcowski, prawnik w kancelarii PCS Paruch Chruściel Schiffter Stępień Kanclerz | Littler

Przychody z pracy oskładkowane, ale z wyjątkami

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1009; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 1933) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe dla pracowników stanowi przychód ze stosunku pracy. Regułę tę precyzuje rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 449; dalej: rozporządzenie). Zgodnie z jego par. 1 podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. W podstawie tej nie uwzględnia się wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków. Ponadto rozporządzenie przewiduje wyjątki od tej zasady, a więc świadczenia ze strony pracodawcy, które mimo że są przychodem ze stosunku pracy, nie podlegają oskładkowaniu.
Zgodnie z par. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowią m.in. następujące przychody: