Reklama
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego u pracowników stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone ubezpieczonemu za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jednak niekiedy podstawa wymiaru musi być ustalona z okresu krótszego, gdy okres zatrudnienia tyle nie trwa. W opisywanym przypadku podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie za lipiec i sierpień, po odpowiednim uzupełnieniu, w zależności od rodzaju wynagrodzenia. [ramka]
Patrzymy na pełne miesiące
Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych zatrudnienia, to podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się, przyjmując przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe pracowniczego ubezpieczenia. Miesiąc, w którym pracownik został zatrudniony od pierwszego roboczego dnia miesiąca, traktuje się jako pełny kalendarzowy miesiąc zatrudnienia i wynagrodzenie za ten miesiąc przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku.
Wyliczenie za wrzesień

Reklama
W opisywanym przypadku należy dokonać uzupełnienia premii:
• za lipiec: (165 zł : 13 dni) x 22 dni = 279,18 zł; po odliczeniu części składkowej 13,71 proc. to 240,90 zł;
• za sierpień: (255 zł : 20 dni) x 22 dni = 280,50 zł; po odliczeniu części składkowej 13,71 proc. to 242,04 zł.
Podstawa zasiłku chorobowego będzie zatem obliczona w następujący sposób:
2800 zł ‒ 13,71 proc. = 2416,12 zł (zasadnicze po uzupełnieniu)
(2416,12 zł x 2 m-ce) + (240,90 zł + 242,04 zł) = 5315,18 zł
5315,18 zł : 2 m-ce = 2657,59 zł ©℗
Jeżeli ‒ tak jak w tym przypadku – umowa o pracę została zawarta na krótki okres, w trakcie miesiąca i zatrudnienie ustało w miesiącu następnym, a pracownik stał się niezdolny do pracy w miesiącu następującym po miesiącu, w którym zatrudnienie się zakończyło, to podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie za pierwszy i drugi miesiąc, po uzupełnieniu według zasad ogólnych, określonych w art. 37 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, ale też z uwzględnieniem art. 38 ust. 2 tej ustawy.
Uzupełnienie wynagrodzenia
Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego zatrudnienia, to do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się:
  • wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości, przy czym wynagrodzenie określone w stawce godzinowej traktuje się jak wynagrodzenie stałe;
  • wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował pełny miesiąc kalendarzowy, jeżeli pracownik otrzymuje wynagrodzenie zmienne.
Wynagrodzenie miesięczne zmienne (np. zasadnicze akordowe, premie), które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc, ustala się:
  • poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni, w których zostało ono osiągnięte, i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w danym miesiącu – jeżeli przepracował choćby jeden dzień;
  • przyjmując kwotę zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości wypłaconej za ten miesiąc pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku w zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek chorobowy – jeżeli pracownik nie osiągnął w danym miesiącu żadnego wynagrodzenia.
Jeżeli w okresie, za który wynagrodzenie uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, pracownik nie osiągnął pełnego wynagrodzenia wskutek nieprzepracowania części miesiąca z przyczyn usprawiedliwionych, to przy obliczaniu podstawy wymiaru:
  • wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go w danym miesiącu czasu pracy;
  • przyjmuje się, po uzupełnieniu, wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go w tym miesiącu czasu pracy.
Na równi z dniami, w których pracownik świadczył pracę, traktuje się dni urlopu wypoczynkowego i inne dni nieobecności w pracy, za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. W przypadku gdy wynagrodzenie pracownika składa się ze składników stałych i zmiennych, zmniejszanych proporcjonalnie do okresu nieobecności w pracy, a w miesiącu, który wymaga uzupełnienia, pracownik otrzymał także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, całość wynagrodzenia, w tym także składniki stałe, należy przy uzupełnianiu potraktować jako składniki zmienne.
Biorąc pod uwagę powyższe reguły, wynagrodzenie za oba nie w pełni przepracowane miesiące podlega uzupełnieniu w sposób właściwy dla modelu wynagrodzenia.©℗
Podstawa prawna
• art. 36, art. 37, art. 38 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1133)