Pracownik pozostawał jednocześnie w dwóch stosunkach pracy. Jednak zatrudnienie u jednego z pracodawców – na czas określony ‒ zakończyło się z 30 kwietnia br. Natomiast u drugiego, u którego zatrudnienie na czas nieoznaczony nadal trwa, pracownik od 1 kwietnia do 31 lipca korzysta z urlopu bezpłatnego. Pracownik stał się niezdolny do pracy z powodu choroby od 20 kwietnia do 30 czerwca. W 2021 r. wykorzystał już limit wypłaty wynagrodzenia za czas choroby na podstawie kodeksu pracy. Czy przysługuje mu zasiłek chorobowy za okres po rozwiązaniu terminowej umowy o pracę, skoro ma drugą pracę zarobkową?
- w czasie trwania tytułu ubezpieczenia i niezdolność ta trwa nieprzerwanie po jego ustaniu;
- po ustaniu tytułu ubezpieczenia, ale wtedy po spełnieniu warunków określonych w art. 7 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa).
- nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego;
- nie później niż w ciągu trzech miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego ‒ w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.
- ma ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy;
- kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby;
- nie nabyła prawa do zasiłku w czasie ubezpieczenia, bo nie upłynął jeszcze okres wyczekiwania;
- jest uprawniona do zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego lub nauczycielskiego świadczenia kompensacyj nego;
- podlega obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu rolników.
przykład
- od 20 do 30 kwietnia ‒ do zasiłku chorobowego przypadającego w czasie stosunku pracy;
- od 1 maja do 30 czerwca ‒ do zasiłku chorobowego za okres po ustaniu zatrudnienia; podstawa wymiaru tego zasiłku nie podlega ograniczeniu do 100 proc. przeciętnego wynagrodzenia.