Polski system emerytalny regulowany jest przez wiele aktów prawnych. Podstawowym rozstrzygnięciem jest konstytucja.
ikona lupy />
Odnoszący się do kwestii emerytalnych artykuł 67 ustawy zasadniczej umieszczony w rozdziale o prawach i wolnościach obywatelskich. Mówi on, że „Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego. Zakres i formy zabezpieczenia społecznego określa ustawa”. Jak widać wynika z niego ogólne prawo do świadczenia i nie jest ono bezwzględne. Bowiem z obowiązujących ustaw wynika, że jeśli obywatel nie będzie miał odpowiedniego stażu pracy (docelowo 25 lat dla kobiet i mężczyzn, na razie dla kobiet 20) to nie ma szans na emeryturę minimalną. W takim przypadku z odłożonych składek ZUS wyliczy świadczenie, które może mieć symboliczny charakter. Wówczas emeryt powinien już liczyć tylko na pomoc socjalną. Stąd tak ważne w nowym systemie będzie udokumentowanie opłacania nawet niewielkich składek.
Jednak większość ubezpieczonych nie ma problemu z uzyskaniem świadczenia. Jakiej będzie wysokości i na jakich zasadach będzie wypłacane, wynika z innych ustaw i rozporządzeń? Podstawą jest przyjęta w 1998 r. ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych i druga – o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Opisują one powszechny system ubezpieczeń społecznych w Polsce. Uzupełniają je regulująca filar kapitałowy ustawa o organizowaniu i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Z kolei trzeciego filaru dotyczą szczegółowe ustawy o pracowniczych programów emerytalnych czy IKE. Te ustawy opisują system powszechny, oprócz tego albo w nich lub w specjalnych ustawach zawarte są szczególne uprawnienia emerytalne, jak górnicze czy mundurowe. Na temat emerytur warto szukać informacji na stronach ZUS, resortu pracy, funduszy emerytalnych czy w specjalizujących się w tej tematyce portalach czy prasie.