Pozornie symboliczna nowelizacja prawa wodnego, która weszła w życie 10 września br., istotnie wpływa na odprowadzanie ścieków przemysłowych do komunalnych urządzeń kanalizacyjnych. Niestety zmiana brzmienia art. 407 ust. 5 prawa wodnego spowodowała, że pozwolenie wodnoprawne mogą obecnie otrzymać od Wód Polskich nawet takie podmioty, które odprowadzały ścieki o złej jakości. Nie jest jednak tak, że są one całkowicie bezkarne. Dziś wyjaśniamy więc nie tylko, na czym polega nowelizacja, lecz także wskazujemy, jakie uprawnienia mają właściciele urządzeń kanalizacyjnych, którzy chcą wyegzekwować od dostawców zrzut ścieków o określonych parametrach. Autorzy tekstu to: Mateusz Faron radca prawny, Zygmunt Jerzmanowski i Wspólnicy sp.k Jan Koźmiński aplikant radcowski i Zygmunt Jerzmanowski i Wspólnicy sp.k.

Na czym polega uchwalona nowelizacja prawa wodnego. Do jakich postępowań ma zastosowanie nowe brzmienie art. 407 ust. 5 prawa wodnego?
Przed nowelizacją art. 407 ust. 5 prawa wodnego (dalej: p.w.) do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego, który jest składany do Wód Polskich, należało każdorazowo dołączyć zgodę właściciela urządzeń, do których dostawca miał zamiar wprowadzać ścieki przemysłowe zawierające substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska. Zasadniczo podmiotami wyrażającymi zgodę były gminne przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne bądź samorządy (jeśli odprowadzanie ścieków realizowały samodzielnie). Natomiast w świetle nowego brzmienia art. 407 ust. wnioskodawca może dołączyć do wniosku alternatywnie:
1) zgodę właściciela urządzeń (jak dotychczas) albo
2) obowiązującą na dzień złożenia wniosku umowę (obejmującą zobowiązanie do odbioru ścieków) zawartą z właścicielem urządzeń kanalizacyjnych.
Zmiana przepisów prawa wodnego dotyczy postępowań w toku, tj. wszczętych i niezakończonych przed 10 września br., a także do tych, które zostaną wszczęte po tym terminie w stosunku do dotychczasowych dostawców. Niestety nowe brzmienie art. 407 ust. 5 stwarza potencjalne ryzyko uzyskania przez dotychczasowego dostawcę ścieków przemysłowych pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie swoich ścieków o gorszej jakości niż dotychczasowa. A może się to tak skończyć, jeśli organ, czyli Wody Polskie, będzie badał tylko sam fakt istnienia zobowiązania do odbioru ścieków, nie zaprzątając sobie głowy analizą relacji ilości i składu wprowadzanych ścieków. Warto zauważyć, że nowelizacja art. 407 od początku była krytykowana przez JST oraz branżę wodociągowo-kanalizacyjną. Sygnalizowano, że umowy na odprowadzanie ścieków przemysłowych częstokroć są zawierane na bardzo długi czas (a nawet na czas nieokreślony), a dotychczasowa instytucja zgody stanowiła skuteczne narzędzie kontroli i ochrony przed wprowadzaniem do urządzeń ścieków przekraczających możliwości infrastruktury kanalizacyjnej. Niestety mimo poprawek zaproponowanych przez Senat Sejm przyjął nowelizację w pierwotnie zaproponowanym przez siebie kształcie.
Kiedy dostawcom potrzebne jest pozwolenie wodnoprawne?
Z punktu widzenia praktyki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego w zakresie odprowadzania ścieków przemysłowych istotna jest prawidłowa identyfikacja uwarunkowań formalno-prawnych związanych ze świadczeniem usług tego rodzaju. Zgodnie z art. 34 pkt 3 p.w. wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych (będących własnością innych podmiotów) ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego zostały określone w przepisach wydanych na podstawie art. 100 ust. 1 p.w. I tak analizując konieczność posiadania pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków przemysłowych, w pierwszej kolejności należy się odwołać do art. 391 p.w.
Przepis ten statuuje obowiązek posiadania pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód w przypadku, jeśli dostawca ścieków przemysłowych chce wprowadzać ścieki przemysłowe do urządzeń będących własnością innych podmiotów:
1) jeśli te ścieki przemysłowe zawierają substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego,
2) o których mowa w rozporządzeniu ministra gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, których wprowadzanie w ściekach przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych wymaga uzyskania pozwolenia wodno prawnego. W załączniku do tego aktu wykonawczego zawarto katalog 47 substancji obejmujący np. metale ciężkie takie jak np. ołów, rtęć czy arsen, ale również np. węglowodory ropopochodne czy też fosfor i jego związki.
W jaki sposób przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne może określić jakość ścieków przemysłowych? Na jakiej podstawie ma prawo do podwyższenia opłaty dla dostawcy, który niezgodnie z umową dostarcza ścieki o złej jakości?
Należy zauważyć, że dostawca ścieków przemysłowych w celu określenia ich ilości i czasowego rozkładu dopływu oraz rodzaju ich zanieczyszczenia zgodnie z par. 5 rozporządzenia ministra budownictwa w sprawie sposobu realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych oraz warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych (dalej: rozporządzenie ministra budownictwa) udostępnia przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu dane o rodzaju i wielkości produkcji oraz stosowanych procesach technologicznych, a także o gospodarce ściekowej w zakładzie. Zgodnie zaś z par. 12 ust. 1 rozporządzenia ministra budownictwa zakres wskaźników zanieczyszczeń i ich dopuszczalne wartości, a także maksymalną wartość strumienia objętości ścieków przemysłowych ustala przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, uwzględniając warunki pozwoleń wodnoprawnych, o których mowa w par. 8 pkt 1 i 2 ww. aktu wykonawczego.
I tak dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń w ściekach przemysłowych, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne ustala na podstawie:
1) bilansu ilości i jakości ścieków komunalnych odprowadzanych do oczyszczalni ścieków;
2) faktycznej przepustowości oczyszczalni i stosowanej technologii oczyszczania ścieków oraz uzyskiwanego stopnia redukcji zanieczyszczeń i sposobu stosowania osadów ściekowych;
3) uzgodnionej z dostawcą ścieków przemysłowych możliwości zastosowania w zakładzie najlepszej dostępnej techniki w produkcji i podczyszczaniu tych ścieków, w celu zmniejszenia ładunków zanieczyszczeń w ściekach przemysłowych wprowadzanych do kanalizacji (par. 12 ust. 2 rozporządzenia).
Jeżeli ilość wprowadzanych ścieków przemysłowych do urządzeń stanowi więcej niż 10 proc. ogólnej ilości ścieków komunalnych odprowadzanych do oczyszczalni lub gdy jest to niezbędne dla spełnienia warunków przy stosowaniu osadów z oczyszczalni na cele nieprzemysłowe, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne może ustalić niższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń niż określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia ministra budownictwa (par. 13 rozporządzenia), czyli zaostrzyć wymagania jakościowe dla odprowadzanych ścieków przemysłowych. Jeżeli zaś ilość wprowadzanych ścieków stanowi mniej niż 10 proc. ogólnej ilości ścieków komunalnych odprowadzanych do oczyszczalni, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne może ustalić wyższe (łagodniejsze) dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń niż te, które zostały określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia ministra budownictwa. Natomiast w przypadku braku oczyszczalni ścieków w zbiorczym systemie kanalizacyjnym przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne ustala warunki wprowadzania do urządzeń kanalizacyjnych substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego zgodnie z przepisami dotyczącymi warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (par. 15 rozporządzenia ministra budownictwa).
Definicja
• Zgodnie z ustawową definicją zawartą w prawie wodnym uznanie ścieków za przemysłowe wymaga zasadniczo spełnienia dwóch warunków:
1) ścieki te muszą powstać w związku z prowadzoną przez zakład działalnością handlową, przemysłową, składową, transportową lub usługową,
2) nie mogą one być ściekami bytowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi będącymi skutkiem opadów atmosferycznych.
• Ściekiem przemysłowym jest jednak również mieszanina ścieków przemysłowych i ścieków innego podmiotu, odprowadzana urządzeniami kanalizacyjnymi tego zakładu (prowadzącego jedną z wyżej wymienionych działalności). Innymi słowy, w przypadku, gdy ścieki powstają i odprowadzane są z nieruchomości, na której funkcjonuje zakład prowadzący wskazaną działalność, mają one charakter przemysłowy i uznać należy je za ścieki przemysłowe w rozumieniu art. 2 pkt 11 u.z.z.w. Z takiej nieruchomości nie mogą być zatem odprowadzane ścieki bytowe. Na przykład ścieki pochodzące np. z biura rachunkowego czy sklepu spożywczego z formalno-prawnego punktu widzenia są zawsze ściekami przemysłowymi, choć powstają one generalnie tylko i wyłącznie w wyniku ludzkiego metabolizmu. Nie zdarza się zbyt często, aby działalność handlowa czy usługowa stanowiła źródło ścieków przemysłowych niebezpiecznych dla systemu kanalizacyjnego. Nie można jednak tego wykluczyć. Przykładem działalności usługowej mogącej wytwarzać problematyczne ścieki przemysłowe są np. restauracje. ©℗
Czy właściciel urządzeń kanalizacyjnych może zażądać od dostawcy wewnętrznej kontroli jakości ścieków?
Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne ma prawo żądać od dostawcy ścieków przemysłowych wyników wewnętrznej kontroli, a on ma obowiązek je udostępnić. Przy czym obowiązki dostawców w zakresie wewnętrznej kontroli są uszczegółowione w par. 9 i 10 ww. rozporządzenia ministra budownictwa. Przepisy te przewidują m.in. sposób, w jaki powinny być dokonywane wewnętrzne kontrole jakości ścieków, w szczególności jeśli zawierają one substancje niepożądane z perspektywy przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych oraz organów ochrony środowiska, które są enumeratywnie wymienione w załącznikach do tego rozporządzenia.
Jak często przedsiębiorstwo może kontrolować, czy dostawcy ścieków wywiązują się z zawartych umów?
Zgodnie z art. 10 u.z.z.w. właściciel urządzeń kanalizacyjnych, do których odprowadzane są ścieki przemysłowe, w każdym czasie ma gwarantowany dostęp do miejsc kontroli ilości i jakości ścieków przemysłowych wprowadzanych do jego urządzeń oraz przeprowadzania kontroli sieci i urządzeń do podczyszczania ścieków. Niestety ani z u.z.zw, ani z treści rozporządzenia ministra budownictwa), ani u.z.z.w. nie wynika, z jaką konkretnie częstotliwością przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne powinny prowadzić kontrolę jakości ścieków odprowadzanych przez dostawców ścieków przemysłowych. Artykuł 9 ust. 3 u.z.z.w. stanowi tylko, że takie kontrole powinny być prowadzone regularnie, a uprawnienie do wstępu na teren nieruchomości dostawcy ścieków przemysłowych w celu dokonywania kontroli wynika z art. 7 ust. 4 u.z.z.w. Jednocześnie art. 10 pkt 3 u.z.z.w. mówi, że dostawca ścieków przemysłowych wprowadzanych do urządzeń kanalizacyjnych jest obowiązany do umożliwienia właścicielowi urządzeń kanalizacyjnych (przedsiębiorstwu) dostępu w każdym czasie do miejsc kontroli ilości i jakości ścieków przemysłowych wprowadzanych do jego urządzeń. Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne ma też prawo, o czym już wspominano wcześniej, do przeprowadzania nie tylko kontroli sieci będącej własnością dostawcy, lecz także należących do niego urządzeń podczyszczających. Niedopuszczenie przedstawiciela przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego do wykonania czynności określonych w art. 7 pkt 4 u.z.z.w. zagrożone jest karą grzywny do 5000 zł.
W tym miejscu warto zauważyć, że dodatkowe wymogi względem kontroli dostawców ścieków przemysłowych (poza u.z.z.w. oraz rozporządzeniem określającym sposób realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych) może określać obowiązująca taryfa (szczególnie, jeśli wyniki kontroli mają prowadzić do obciążenia dostawcy ścieków opłatami podwyższonymi) oraz umowa.
W jaki sposób sprawdzić, czy dostawca wywiązuje się z obowiązku dotyczącego montażu urządzeń podczyszczających? Czy przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne może sprawdzić sposób ich pracy?
Dostawcy ścieków przemysłowych mają obowiązek nie tylko montażu niezbędnych urządzeń do ich podczyszczania, lecz także muszą zadbać o ich prawidłową eksploatację. Niestety z uwagi na nieostre wyrażenia, którym posłużył się w tym zakresie prawodawca – tj. „niezbędne urządzenia”, „prawidłowa eksploatacja” – nie można sformułować jednego wzorca, według którego można dokonać oceny, jakie urządzenia są niezbędne i jak właściwie należy je eksploatować. Nie sposób tego także ustalić na podstawie ww. rozporządzenia ministra budownictwa. Z par. 4 tego aktu prawnego wynika wyłącznie zobowiązanie do instalowania urządzeń podczyszczających ścieki przemysłowe z najlepszymi dostępnymi technikami ze szczególnym uwzględnieniem ograniczenia oddziaływania ścieków na środowisko. Warto dodać, że prawidłowe wykonanie tego obowiązku jest niezwykle ważne nie tylko z perspektywy przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych, lecz także dostawców ścieków przemysłowych, gdyż zgodnie z art. 186 par. 1 kodeksu karnego, „kto wbrew obowiązkowi nie utrzymuje w należytym stanie lub nie używa urządzeń zabezpieczających wodę, powietrze lub powierzchnię ziemi przed zanieczyszczeniem lub urządzeń zabezpieczających przed skażeniem promieniotwórczym lub promieniowaniem jonizującym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch”. Warto też podkreślić, że dostawcy ścieków przemysłowych są również zobligowani do zainstalowania na uzasadnione żądanie właściciela urządzeń kanalizacyjnych urządzeń służących do ustalania ilości i jakości odprowadzanych ścieków przemysłowych oraz niezwłocznego zawiadamiania właściciela urządzeń kanalizacyjnych o wszelkich awariach powodujących dostawę do jego urządzeń niebezpiecznych substancji, co z założenia ma umożliwić przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu podjęcie odpowiednich przedsięwzięć w celu zmniejszenia skutków awarii.
Co należy zrobić, jeśli dostawca odprowadza ścieki przemysłowe z naruszeniem zasad pozwolenia wodnoprawnego?
W takiej sytuacji przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w pierwszej kolejności powinno udokumentować wszelkie nieprawidłowości, a następnie dokonać zawiadomienia odpowiednich organów ochrony środowiska, w tym WIOŚ i Wód Polskich, które są obecnie organem właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych oraz egzekwowania obowiązku ich posiadania i prawidłowego stosowania. Dochowanie należytej staranności przy wykonywaniu przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne opisanych wyżej czynności jest zasadne nie tylko pod kątem ewentualnego dochodzenia od dostawców ścieków przemysłowych opłat podwyższonych za przekroczenie dopuszczalnych warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych, lecz może również okazać się przydatne z perspektywy realizacji obowiązków nałożonych na samo przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w jego pozwoleniu wodnoprawnym oraz w zakresie gospodarowania osadami ściekowymi.
Czy można zakazać odprowadzania do urządzeń przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego ścieków przemysłowych o złej jakości?
Jeśli w trakcie kontroli okaże się, że odprowadzane ścieki przemysłowe nie mają odpowiednich parametrów, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 u.z.z.w. jest uprawnione do dokonania zamknięcia przyłącza kanalizacyjnego, którym takie ścieki były odprowadzane. Jednak z uwagi na dotkliwość tego działania, niezwykle ważne jest dochowanie przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne należytej staranności.
Kiedy wody opadowe mogą być ściekami przemysłowymi?
Co do zasady wody opadowe lub roztopowe nie są ściekami przemysłowymi, ale w przypadku niektórych rodzajów działalności mogą się nimi stać. Przykładem takiej działalności jest działalność związana ze stacjami demontażu pojazdów, bo są one miejscami magazynowania lub prowadzenia odzysku i unieszkodliwiania odpadów. Tak więc jeśli wody opadowe spływają po powierzchniach, na których prowadzona jest tego typu działalność, to zmieniają swój charakter, stając się wodami odciekowymi, co z kolei przez wzgląd na treść art. 16 pkt 16 lit. c prawa wodnego każe zakwalifikować je jako ściek, a przez odwołanie do definicji ścieków przemysłowych – jako ściek przemysłowy. Stacje demontażu pojazdów obligatoryjnie powinny zostać wyposażone w separator substancji ropopochodnych. Przy czym przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne mają prawo zweryfikować, czy dany podmiot prawidłowo realizuje ten obowiązek, gdyż w przeciwnym razie do ich sieci kanalizacyjnej mogą spływać ścieki przemysłowe zawierające węglowodory ropopochodne (a więc substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego), które w niesprzyjających okolicznościach mogą prowadzić do zaburzeń funkcjonowania biologicznych oczyszczalni ścieków.
Procedura wydania pozwolenia wodnoprawnego
1. Strony postępowania
Obecnie stroną postępowania w sprawach dotyczących pozwoleń wodnoprawnych jest wnioskodawca oraz podmioty, na które będzie oddziaływać zamierzone korzystanie z wód, lub podmioty znajdujące się w zasięgu oddziaływania planowanych do wykonania urządzeń wodnych (art. 401 ust. 1 p.w.). Zgodnie zaś z art. 34 pkt 3 tego aktu wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych będących własnością innych podmiotów ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego stanowi szczególne korzystanie z wód. Stroną postępowania w analizowanym przypadku jest zatem obok wnioskodawcy, także właściciel urządzeń, do których ścieki przemysłowe mają być odprowadzane. Ich odprowadzanie (korzystanie z wód) bowiem niewątpliwie oddziałuje na sytuację tego podmiotu. Zwykle właścicielem urządzeń jest gmina bądź przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne.
Pominięcie strony w postępowaniu administracyjnym stanowi istotne naruszenie prawa, uzasadniające wznowienie postępowania. Udział gminy lub przedsiębiorstwa jako właściciela urządzeń w toku postępowania jest zatem w interesie każdej ze stron, również wnioskodawcy. Wyłącza to bowiem możliwość wzruszenia wydanej decyzji – pozwolenia wodnoprawnego. Przy czym informację o wszczęciu postępowania w sprawach dotyczących pozwolenia organ jest obowiązany podać do publicznej wiadomości na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej oraz w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości (art. 400 ust. 7 p.w.).
2. Treść wniosku i jego załączniki
Pozwolenie wodnoprawne wydaje się na wniosek. Artykuł 407 ust. 2 p.w. określa katalog podstawowych załączników do wniosku. Kolejne ustępy artykułu stanowią o szczególnych załącznikach, w tym wspomnianych już zgodzie właściciela urządzeń, czy obowiązującej na dzień złożenia wniosku umowie obejmującej zobowiązanie do odbioru ścieków. Na szczególną uwagę zasługuje jednak dołączany do wniosku operat wodnoprawny. Jego treść też wyczerpująco precyzują przepisy p.w., jeśli chodzi o ścieki przemysłowe, zastosowanie do nich ma w art. 409 ust. 4 p.w. Zgodnie z nim w operacie wodnym w przypadku tych ścieków operat musi zawierać m.in. schemat technologicznego zakładu dostawcy ścieków oraz dane dotyczących wielkości zrzutu ścieków czy stanu i składu ścieków.
Kwestia tego, co powinien zawierać operat, wielokrotnie była źródłem sądowych sporów. I tak WSA we Wrocławiu w wyroku z 12 marca 2018 r. (sygn. akt II SA/Wr 223/17) stwierdził, że operat wodnoprawny będący kluczowym dokumentem procedury musi zawierać cały dostępny materiał dowodowy wraz z dogłębną analizą wszystkich uwarunkowań prawnych, technicznych czy środowiskowych. Powinien też rozwiązywać dane zagadnienie w sposób kompleksowy z uwzględnieniem wszystkich stron, narażonych na oddziaływanie zamierzonego korzystania z wód (wyrok). Z kolei NSA w wyroku z z 28 października 2020 r. (sygn. akt II OSK 2593/20) zwrócił uwagę, że operat musi być też sporządzony przez osobę posiadającą specjalne i odpowiednie wiadomości.
3. Szczególne przesłanki odmowy wydania
Wydania pozwolenia wodnoprawnego odmawia się, jeżeli zakład planujący korzystanie z wód lub wykonanie urządzeń wodnych albo inne działania wymagające pozwolenia wodnoprawnego nie wywiązuje się z wynikających z dotychczas wydanych pozwoleń wodnoprawnych obowiązków (art. 399 ust. 2 prawa wodnego). Innymi słowy, w sytuacji gdy dostawca ścieków przemysłowych dotychczas wprowadzał ścieki do urządzeń kanalizacyjnych z naruszeniem obowiązków określonych w dotychczasowym pozwoleniu wodnoprawnym, istnieją podstawy, aby organ odmówił wydania nowego pozwolenia wodnoprawnego.
Biorąc pod uwagę ostatnią nowelizację przepisów, niezwykle istotny jest udział właściciela urządzeń (gminy lub przedsiębiorstwa) w postępowaniu, albowiem w takiej sytuacji to właśnie ta strona postępowania może podnieść zarzuty co do dotychczasowego wykonywania pozwolenia i żądać od organu odmowy wydania nowego pozwolenia.
4. Czas obowiązywania
Pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego wydaje się na okres nie dłuższy niż cztery lata, liczony od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna (art. 400 ust. 3 p.w.).
W związku z nowymi regulacjami umowy na odprowadzanie ścieków przemysłowych często nie zabezpieczają odpowiednio przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych czy gmin. Istnieje więc ryzyko, że dostawcy ścieków przemysłowych będą mogli uzyskać pozwolenia wodnoprawne na kolejne lata w oparciu o stare umowy (zawierane przed nowelizacją).
5. Treść
Co do zasady w pozwoleniu wodnoprawnym ustala się cel i zakres korzystania z wód, warunki wykonywania uprawnienia oraz obowiązki niezbędne ze względu na ochronę zasobów środowiska, interesów ludności i gospodarki, w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód. W dostosowaniu do rodzaju działalności, której dotyczy pozwolenie wodnoprawne, w dokumencie tym ustala się również dodatkowe wymogi. W przypadku odprowadzania ścieków przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych są nimi m.in. ilość ścieków wprowadzanych do urządzeń kanalizacyjnych, w tym maksymalna ilość m sześc. na sekundę, średnia ilość m sześc. na dobę oraz dopuszczalna ilość m sześc. na rok, a także dopuszczalne ilości substancji zanieczyszczających.
Treść pozwolenia wodnoprawnego rzutuje bezpośrednio na jego wykonywanie w przyszłości, a zatem także i na sytuację właścicieli urządzeń – gmin czy przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych. ©℗
Podstawa prawna
ustawa o zmianie ustawy z 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (Dz.U. z 2021 r. poz. 1564)
ustawa z 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 624; ost.zm. poz 1564)
ustawa z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. Dz.U z 2020 r. poz. 2028)
ustawa z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1219; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1648)
rozporządzenie ministra gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej z 28 czerwca 2019 r. w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, których wprowadzanie w ściekach przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych wymaga uzyskania pozwolenia wodnoprawnego (Dz.U. z 2019 r. poz. 1220)
rozporządzenie ministra budownictwa z 14 lipca 2006 r. w sprawie sposobu realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych oraz warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1757)