Kluzik-Rostkowska była już ministrem - w rządzie Jarosława Kaczyńskiego piastowała urząd ministra pracy i polityki społecznej. Kierowała też sztabem wyborczym Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich w 2010 roku. Krótko po przegranej lidera PiSu, została wykluczona z partii i założyła wraz z kilkoma politykami ugrupowanie Polska Jest Najważniejsza. Po kilku miesiącach zrezygnowała z członkostwa w partii i jej klubie parlamentarnym i podjęła współpracę z Platformą Obywatelską, by w wyborach parlamentarnych wystartować z jej listy i zostać posłem.
Z wykształcenia jest dziennikarzem. Ukończyła Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów działała w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. W latach 80. współpracowała z podziemnym "Tygodnikiem Mazowsze" oraz innymi czasopismami drugiego obiegu.
Od 1996 roku pracowała jako dziennikarz działu krajowego i politycznego tygodnika "Wprost". W 2000 roku kierowała działem gospodarczym tygodnika "Nowe Państwo". W latach 2001-2004 była pierwszym zastępcą redaktor naczelnej tygodnika "Przyjaciółka".
Zanim objęła tekę ministra pracy w rządzie Jarosława Kaczyńskiego w sierpniu 2007 roku, była podsekretarzem stanu w tym resorcie oraz podsekretarzem stanu w ministerstwie rozwoju regionalnego.W 2009 roku znalazła się wśród najlepiej ocenianych posłów w rankingu tygodnika "Polityka".
Joanna Kluzik-Rostkowska urodziła się 16 grudnia 1963 roku w Katowicach. Jest wychowanką XXI Kadrowego Szczepu OMEGA Hufca ZHP Katowice. Po studiach dziennikarskich w Warszawie, w 1989 roku podjęła pracę jako dziennikarka działu politycznego "Tygodnika Solidarność". Tam poznała Jarosława Kaczyńskiego, wówczas redaktora naczelnego tej gazety.
W 1992 roku była kierownikiem działu reportażu miesięcznika "Konfrontacje". Potem rozpoczęła pracę w "Expressie Wieczornym", gdzie była między innymi zastępcą kierownika działu krajowego i reportażu oraz kierownikiem działu reportażu. Zajmowała się też dziennikarstwem śledczym, była również korespondentką zagraniczną, między innymi w Bośni i Czeczenii.
W 2004 roku objęła stanowisko głównego specjalisty w biurze prasowym urzędu miasta Warszawy. W 2005 roku pełniła funkcję pełnomocnika prezydenta Warszawy ds. Kobiet i Rodziny. Potem była podsekretarzem stanu w ministerstwie pracy i podsekretarzem stanu w ministerstwie rozwoju regionalnego. W sierpniu 2007 roku została ministrem pracy i polityki społecznej. Pełniła tę funkcję do końca rządów PiSu.