Dzieci osób, które wróciły z zagranicy, mają duże problemy z zaadaptowaniem się w polskiej szkole. Nauczyciele są nieprzygotowani do pracy z uczniami mającymi kłopoty językowe. Na zajęcia wyrównawcze brakuje pieniędzy.
Rodzice trojga dzieci, którzy po ośmiu latach emigracji wrócili do Polski ze Szwajcarii, musieli im sami zafundować dodatkowe lekcje polskiego, żeby mogły się odnaleźć w szkole. Materiałów do nauki języka polskiego, historii i geografii musieli jednak szukać sami, bo szkoły, do których się zwracali, nie umiały im pomóc. Matka dziewczynki, która po powrocie poszła do 4 klasy, opowiadała, jak jej córka na pierwszym dyktandzie dostała dwóję, bo nauczyciel nie brał pod uwagę, że dziecko właśnie wróciło z kilkuletniego pobytu w Wielkiej Brytanii.
Tak było trzy lata temu. Dziś rzeczywistość powinna być inna, bo zgodnie z nowymi przepisami dyrektor szkoły może przyznać dodatkowe lekcje z polskiego, a także zajęcia wyrównawcze. Jednak nadal problem nie został rozwiązany. Najczęściej rozbija się o pieniądze: przepisy są, ale brakuje dodatkowych funduszy. Samorządy musiałyby wysupłać pieniądze, które pochodzą z subwencji oświatowej. W efekcie pomoc dla takiego ucznia ewentualnie jest załatwiana w ramach godzin karcianych, czyli tych, które nauczyciele powinni przeznaczyć na zajęcia dodatkowe, ale tych jest za mało. Na forum rządowej strony internetowej, która zachęca do powrotów do kraju, jedna z nauczycielek skarży się na brak możliwości pomocy uczennicy, która wróciła do II klasy po 6 latach pobytu w Wielkiej Brytanii. „W Anglii ukończyła I klasę. W badaniu psychologicznym znajdują się m.in. takie wskazania: dostosowanie wymagań edukacyjnych, objęcie zajęciami wyrównawczymi, zorganizowanie dla dziecka dodatkowych lekcji języka polskiego”. Dyrekcja jednak twierdzi, że takie lekcje bardzo dużo kosztują, i proponuje w ramach zajęć karcianych – te jednak są zużyte na inne zajęcia.