Pacjentowi przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, jeżeli jest to konieczne do podjęcia natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej lub do zachowania ciągłości leczenia.
Mama wymaga leczenia. Zdiagnozowano u niej poważną chorobę – opowiada pani Regina. – Wstępem do kuracji będzie badanie, którego nie jest w stanie przeprowadzić nasz szpital, a jego wynik jest niezbędny do zaplanowania dalszego leczenia. Lekarz wystawił skierowanie na zabieg do placówki w mieście wojewódzkim. Nie chce jednak zapewnić transportu. Mama nie jest w stanie pojechać autobusem. Mogłabym ją zawieźć samochodem, ale uważam, że to nie będzie dla niej komfortowe, a poza tym ona przez cały czas wymaga opieki. Czy szpital postąpił słusznie, nie przyznając transportu medycznego – zastanawia się czytelniczka.
Transport sanitarny jest świadczeniem towarzyszącym i uzupełniającym w stosunku do zasadniczego badania, na które lekarz w szpitalu powiatowym wypisał skierowanie. Ten sam lekarz ma więc obowiązek wystawienia zlecenia na przewóz chorego do innej placówki opieki zdrowotnej, w której można wykonać konieczne badanie. Zlecenie powinno dotyczyć przejazdu ze szpitala, w którym przebywa pacjentka, do najbliższej placówki, w której takie badanie można wykonać. Nie ma znaczenia odległość mierzona w kilometrach (może być znaczna), ale to, by było to najbliższe miejsce zapewniające możliwość przeprowadzenia niezbędnego świadczenia.
Najogólniej zasady są takie, że pacjentowi, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego niezbędnych świadczeń (i z powrotem), jeżeli jest to konieczne:
do podjęcia natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, do zachowania ciągłości leczenia.
Ta zasada znajdzie zastosowanie w sytuacji opisanej przez panią Reginę (zachowanie ciągłości leczenia), czyli przewozu pacjentki między szpitalami, skoro łącznie zostały spełnione dwa warunki:
kierującym jest lekarz ubezpieczenia zdrowotnego pracujący w szpitalu, placówka, do której pacjentka zostanie przewieziona, jest najbliższą mogącą udzielić niezbędnych świadczeń.
Jeżeli więc szpital powiatowy odmawia zorganizowania transportu sanitarnego, należy zwrócić się o pomoc (złożyć skargę) do oddziału NFZ, z którym ma umowę.
Podstawa prawna
Art. 41 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz.1793)