Rada gminy w planie miejscowym zakazała realizacji nowych zjazdów na tereny przyległe do pasa drogowego. Zdaniem wójta wprowadzenie tego zapisu do planu miejscowego było konieczne do uzyskania uzgodnienia jego projektu ze strony Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Czy postanowienie to jest dopuszczalne?
Wprowadzenie zakazu realizacji nowych zjazdów na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest niedopuszczalne, gdyż taki zapis przekracza kompetencje rady gminy. Pogląd ten potwierdza wyrok WSA w Bydgoszczy z 22 marca 2017 r. (sygn. akt II SA/Bd 1470/16). W orzeczeniu tym stwierdzono, że skoro kwestia kompetencji i formy działania zarządcy drogi w zakresie budowy i przebudowy zjazdów jest uregulowana w akcie prawnym rangi ustawowej, to niedopuszczalne jest regulowanie tej materii w jakikolwiek sposób w akcie niższego rzędu, jakim jest uchwała w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Bydgoski sąd administracyjny podkreślił, że źródłem ograniczeń uznania administracyjnego zarządcy drogi w sprawach dotyczących określonych w planie zjazdów nie mogą być przepisy (w tym akty prawa miejscowego) z zakresu zagospodarowania i ładu przestrzennego. Związanie zarządcy drogi planem miejscowym w zakresie obsługi komunikacyjnej określonych terenów, w tym możliwości lokalizacji zjazdów z drogi publicznej, skutkowałoby bezprzedmiotowością regulacji art. 29 ustawy o drogach publicznych i wydawanych na podstawie tego przepisu decyzji administracyjnych. Przepis ten reguluje procedurę wydawania zezwolenia przez zarządcę na lokalizację lub przebudowę zjazdu, co następuje właśnie w drodze decyzji.
WSA w Bydgoszczy zauważył też, że przyjęcie odmiennego stanowiska oznaczałoby niedopuszczalne przesunięcie ustawowych kompetencji w zakresie rozstrzygania tej kategorii spraw z zarządcy drogi na radę gminy jako organ właściwy do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ponadto nie można nie zauważyć, że kwestie dotyczące lokalizacji zjazdów z drogi publicznej rozstrzygane są w trybie postępowania administracyjnego i w formie decyzji administracyjnej, nie zaś procedury planistycznej (por. wyroki WSA: w Łodzi z 30 lipca 2015 r., sygn. akt II SA/Łd 422/15, i we Wrocławiu z 8 stycznia 2014 r., sygn. akt II SA/Wr 718/13). Podkreślić także należy, że decyzja o lokalizacji zjazdu z drogi publicznej ma charakter uznaniowy, a podstawowym kryterium, które warunkuje uzyskanie zgody na nią, jest spełnienie wymogów bezpieczeństwa ruchu drogowego (por. wyroki NSA: z 8 lutego 2012 r., sygn. akt I OSK 276/11, z 12 maja 2011 r., sygn. akt I OSK 1068/10 oraz z 20 grudnia 2010 r., sygn. akt II OSK 1783/09).
Tym samym stwierdzić trzeba, że zapis planu miejscowego nie ma ustawowej podstawy prawnej. Nie mieści się także w zakresie ustalonym przez art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przepis ten w zamkniętym katalogu elementów planu miejscowego wskazuje konieczność określenia zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej. Uszczegółowienie tego przepisu znajduje się w par. 4 pkt 9 rozporządzenia ministra infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz. 1587). Ta regulacja też nie daje radzie gminy podstaw do wprowadzania zakazu realizacji nowych zjazdów z drogi publicznej.
Podstawa prawna
Art. 29 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1440 ze zm.).
Art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1073).
