W moim odczuciu regulacje ordynacji podatkowej, wprowadzające instytucję, której zadaniem jest ochrona interesów wierzyciela oraz zapewnienie skuteczności przyszłej egzekucji obowiązków podatkowych, są nadużywane przez organy podatkowe.
Zadaniem art. 33 par. 1 ordynacji podatkowej jest ochrona interesów Skarbu Państwa oraz zapewnienie skuteczności przyszłej egzekucji obowiązków podatkowych. Przepis ten stanowi, że zobowiązanie podatkowe może być zabezpieczone na majątku podatnika przed terminem płatności podatku, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ono wykonane. Zabezpieczenia takiego można dokonać również na majątku wspólnym, w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim. Regulacja ta przysparza niekiedy problemów przedsiębiorcom. Przede wszystkim dlatego, że zdarza się, iż organy podatkowe zbyt często stosują tę instytucję bez uzasadnienia oraz rzetelnego badania sprawy, nie kierując się racjonalnymi przesłankami do jej zastosowania. Stan ten spowodowany jest m.in. stworzeniem przez ustawodawcę pojęcia ,,uzasadniona obawa”, użytego w art. 33 par. 1 ustawy, które ma charakter nieostry i nie zostało w ustawie zdefiniowane. Dodatkowo można wskazać, że jednym z najbardziej szkodliwych działań jest wstrzymywanie zwrotu VAT oraz dokonanie zabezpieczenia na majątku podatnika.
Oczywiście nie można krytykować samej instytucji wstrzymania zwrotu VAT czy zabezpieczenia. Są to bowiem instrumenty, które w sprawach przeciwko nieuczciwym podatnikom przyczyniają się do zapobieżenia wypłacie niezasadnego zwrotu i uszczuplaniu wpływów Skarbu Państwa. Jednakże czymś zupełnie innym jest przykładowo wstrzymanie zwrotu podatku wobec podatkowego oszusta, a czymś innym podjęcie takich działań wobec rzetelnego przedsiębiorcy, który w niezawiniony sposób znalazł się w łańcuchu dostaw wraz z podejrzanym podmiotem. Wiążą się z tym poważne konsekwencje dla firm. Instytucja ta ogranicza bowiem możliwości dysponowania zabezpieczonymi składnikami majątkowymi oraz prowadzi niekiedy do niewykonywania zobowiązań wobec kontrahentów czy pracowników przedsiębiorstwa. W konsekwencji może również prowadzić do upadłości firmy. Należy mieć również na uwadze kwestie związane z kształtowaniem pewnego rodzaju niepewności wśród przedsiębiorców, co negatywnie wpływa na prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce. Poprawę sytuacji przyniosłoby skoncentrowanie administracji skarbowej na podejmowaniu efektywnych i racjonalnych działań, bowiem w innym przypadku cały ciężar spocznie na uczciwych podatnikach. Dlatego opisana praktyka musi się zmienić i być w prawidłowy sposób stosowana. W tym celu konieczne jest jednak wypracowanie właściwych standardów stosowania przepisów.
Ponadto, co warte jest podkreślenia, nie potrzeba w tym przypadku zmian regulacji aktów prawnych. Wystarczy jedynie zmiana mentalności i podejścia do przedsiębiorcy przez aparat skarbowy.
