Projekt regulacji jest z implementacją Dyrektywy PE i R UE 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi.

Celem dyrektywy jest zapewnienie wysokiego poziomu ochrony konsumentów, którzy zawierają umowy o kredyt związane z nieruchomościami mieszkalnymi. Ma ona spowodować rozwój bardziej przejrzystego, skutecznego i konkurencyjnego rynku wewnętrznego poprzez dostarczanie klientom odpowiednich informacji i wyjaśnień na każdym etapie, ma przyczyniać się do wyrównania asymetrii informacyjnej pomiędzy profesjonalnymi uczestnikami rynku (kredytodawcy) a klientami oraz powinna promować odpowiedzialne udzielanie i zaciąganie kredytów.

Ogólne przepisy mające zastosowanie do reklamy i marketingu.

Wszelkie informacje o charakterze reklamowym i marketingowym muszą być uczciwe oraz by nie wprowadzały błąd. Standardowe informacje podawane w reklamie (art. 11 dyrektywy) Art 11 dyrektywy reguluje kwestie związane z informacjami jakie muszą być podane w reklamie. Zgodnie z ust. 1 art. 11 należy wprowadzić regulację zapewniającą że reklama dotycząca kredyty związanego z nieruchomościami mieszkalnymi zawierająca dane dotyczące kosztu kredytu podawała w sposób jednoznaczny, zrozumiały i widoczny co najmniej standardowe informacje wskazane w ust. 2 art. 11.

Jedną ze standardowych informacji zawartych w ust. 2 art. 11 jest stopa oprocentowania kredyty, ze wskazaniem, czy jest to stopa stała czy zmienna czy też stanowi połączenie obu rodzajów stóp oprocentowania. Jednocześnie ust. 6 art. 11 umożliwia państwom członkowskim wskazanie dodatkowych ostrzeżeń, które musi zawierać reklama.

Proponuje się wprowadzenie rozwiązania, aby w stosownych przypadkach, reklama zawierała ostrzeżenia o ryzyku zmiany stopy oprocentowania oraz ryzyku zmiany kursu walut.

Przepis ust. 3 art. 11 wymagają, aby informacje wymienione w ust, 2 kredytobiorcom przekazywały informacje o zabezpieczeniu oraz ostrzeżenia o możliwości wahania kursu wymiany waluty) określone zostały za pomocą reprezentatywnego przykładu i odnosiły się do niego przez cały czas. państwa członkowskie mają obowiązek ustalenia kryterium dla reprezentatywnego przykładu.

Proponuje się, w celu ustalenia reprezentatywnego przykładu, wprowadzić rozwiązanie, które wskaże, że kredytodawca, pośrednik kredytowy lub wyznaczony przedstawiciel jest zobowiązany podać informacje dotyczące rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania jak również całkowitej kwoty do zapłaty przez konsumenta na podstawie reprezentatywnego przykładu.

Przy określeniu reprezentatywnego przykładu należy określić warunki umowy o kredyt zabezpieczony na nieruchomości mieszkalnej, na bazie co najmniej dwóch trzecich umów danego rodzaju będących w portfelu danego banku, przy uwzględnieniu średniego okresu kredytowania oraz całkowite kwoty kredytu.

Przepisy ust. 4 art. 11 wymagają implementacji do ustawy w brzmieniu zgodnym z przepisami dyrektywy. Oznacza to, że należy zastrzec, iż w przypadku gdy do uzyskania kredytu lub do uzyskania go na reklamowanych warunkach niezbędne jest zawarcie umowy dotyczącej usługi dodatkowej, informację tą podaje się w sposób jasny, zwięzły i widoczny wraz z RRSO.

Przepisy ust. 5 art. 11 stanowią, że informacje podawane w reklamie muszą być wyraźnie czytelne lub wyraźnie słyszalne, proponuje się doprecyzowanie zapisów w ustawie poprzez dodanie, iż zastosowana czcionka oraz czas w jakim wyświetlane są informacje muszą być możliwe do odczytania przez konsumenta. przepisy ust. 6 art. 11 zobowiązują państwa członkowskie, aby w przypadku wprowadzenia dodatkowego ostrzeżenia, powiadomić o tym KE. O wprowadzeniu powyższych ostrzeżeń KE będzie informował minister finansów danego kraju.

Oprac. T. J.