Trzy poziomy zabezpieczenia leczenia kardiologicznego, mniejsze wymagania dla ośrodków II stopnia i dłuższy czas na dostosowanie się do wymagań niezbędnych do przystąpienia do sieci – takie zmiany zamierza wprowadzić Ministerstwo Zdrowia

Nowy projekt ustawy o sieci kardiologicznej, wprowadzającej nową strukturę organizacyjną i nowy model zarządzania opieką kardiologiczną, które usprawnią organizację systemu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie chorób układu krążenia (UD 145), pojawił się 19 stycznia 2025 r. Uwzględnia on wiele poprawek zgłoszonych podczas konsultacji publicznych do projektów z października 2024 r. i listopada 2024 r.

Wyśrubowane wymogi vs dostęp do świadczeń

Resort zdrowia podtrzymał np. wprowadzoną po konsultacjach publicznych do projektu z 25 października 2025 r. strukturę sieci. Tworzyć ją będą trzy ośrodki kardiologiczne (OK) – I, II i III poziomu zabezpieczenia. Tym samym odrzucił propozycję Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego utworzenia wojewódzkiego ośrodka regionalnego, który miałby nadzorować i koordynować działania ośrodków na terenie danego województwa. Po konsultacjach publicznych resort uwzględnił też uwagę, zgodnie z którą do realizacji świadczeń gwarantowanych z zakresu elektrofizjologii i elektroterapii uprawnione będą wyłącznie podmioty lecznicze wchodzące w skład KSK, ale tylko w ramach OK II i OK III. Wojewoda podkarpacki zauważył, że bez wprowadzenia zmian połowa ośrodków na Podkarpaciu wykonujących procedury elektrofizjologiczne nie mogłaby ich realizować. Tym samym dostęp pacjentów do świadczeń zostałby utrudniony.

OK II i OK III będą też wyłącznie uprawnione do realizacji świadczeń zdrowotnych w zakresie kardiologii interwencyjnej, ale za wyjątkiem świadczeń opieki zdrowotnej w stanach nagłych, które będą mogły być udzielane też przez inne podmioty. W najnowszej wersji nie ma też obowiązku posiadania przez OK II sali hybrydowej. To była poprawka zgłaszana przez Związek Powiatów Polskich, który tłumaczył, że żadne wytyczne i zalecenia nie wskazują jednoznacznie, że zabiegi kardiologiczne, np. zabiegi przez skórnej implantacji zastawki aortalnej, powinny być wykonywane w nowoczesnych salach hybrydowych. Poza tym mają je tylko nieliczne ośrodki w kraju. Z powodu wyśrubowanych wymogów może natomiast zostać ograniczony dostęp do dofinansowania dla ośrodków np. z KPO. Poza tym OK II nie będzie też musiał zapewniać leczenia w ramach oddziału kardiochirurgicznego. Ten wymóg będzie konieczny do spełnienia przez OK III, a więc ośrodek o najwyższym stopniu referencyjności. Resort tym samym zgodził się z uwagami zgłaszanymi w trakcie konsultacji, że wymóg ten mógłby znacząco ograniczyć liczbę placówek będących w OK II, co mogłoby się negatywnie odbić na pacjentach, którzy mieliby trudniejszy dostęp do realizacji świadczeń na tym poziomie leczenia. Taką uwagę zgłaszał Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego za pośrednictwem Biura Związku Województw RP.

Trzyletnia karencja

Resort nie zgodził się natomiast na zmiany w przepisie dotyczącym kryteriów warunkujących przynależność podmiotu leczniczego do danego poziomu zabezpieczenia opieki kardiologicznej KSK. Wskazał, że będzie rozporządzenie określające szczegółowe kryteria kwalifikacji dla poszczególnych poziomów zabezpieczenia kardiologicznego. Na etapie konsultacji publicznych ZPP zauważył, że kryteria kwalifikacji, takie jak liczba personelu, liczba wykonywanych procedur medycznych oraz liczba świadczeniobiorców stawiają w gorszej sytuacji mniejszych świadczeniodawców lub działających na obszarach mniej zaludnionych. Istnieje więc ryzyko ograniczenia dostępu do świadczeń dla pacjentów. Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego z kolei zwrócił uwagę, że jeżeli jako warunek zostanie wskazana określona liczba zabiegów tylko ablacji (czyli mało inwazyjnych zabiegów, których celem jest wyeliminowanie zaburzeń rytmu serca) za 2024 r., to mniejsze jednostki szpitalne nie zostaną zakwalifikowane do KSK. Dlatego powinny być także brane pod uwagę zabiegi ze stymulatorami, z kardiowerterami oraz defibrylatorami. Projekt przewiduje trzyletni okres karencji na spełnienie przez podmioty lecznicze wymagań niezbędnych do przystąpienia do KSK na poszczególne poziomy zabezpieczenia opieki kardiologicznej. Pierwotnie wynosił on dwa lata. Pierwsza kwalifikacja zostanie przeprowadzona nie później niż sześć miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Pierwotnie czas ten miał wynosić dwa miesiące. ©℗

Podstawa prawna

Etap legislacyjny

Projekt po uzgodnieniach